- Kategori
- Güncel
Mucize gerçekleşmedi...
Hayat mücadelesi verirken acaba neler düşündü?
Haber ilk çıktığında 22 dakikalık konuşma sonucu mutlaka enkaz yerine ulaşılacak diye umutlandım.
"Saatler geçmesine rağmen hala enkaz bulunamıyor" diye haberler çıkınca şaşırdım. Çünkü, kapalı olduğu halde cep telefonunun sinyali ile bulunulan kaç olay duyduk. Hem uydu gibi yüksek gelişmiş bir teknoloji sayesinde 22 dakikalık konuşma o kadar yeterli ki...
Ama bizim "gelişmekte olan ülke"miz bunu yapamadı.
Açıkcası kafam karıştı ve başka sebepler düşünmeye başladım.
Yine de her halde yanılıyorum diye umudumu kaybetmedim.
Fakat, enkaz 48 saat geçmesine rağmen 2000 asker, 15 helikopterle bulunamıyor haberleri çıkınca hayretler içinde şaşkına döndüm.
Hele sade köylülerin enkazı bulduğu haberini izleyince "E pes yani" diye eğitim almış askeri sistemin arkasından söylenmeden edemedim.
Bir de beni en çok şaşırtan çeşitli kanallarda bir birine zıt yayımlanan haberler oldu. Eşime sonunda dayanamayıp sordum ki, "acaba bunlar saymayı bilmiyor mu, yoksa ortada başka bir sebep mi var?"
O da ironik gülümseme ile omuzlarını çekti.
Bir de "muhabir İsmail Güneş hala bulunamamış"- demesinler mi?
Kendi ailesinin neler yaşadığını tahmin etmek benim için çok kolay, eşinin halini çok iyi anlıyorum, ama, 2 çocuk babası için "hala umut var" derlerken nasıl ümitlendim.
Lakin o cesur inasanın verdiği hayat mücadelesine rağmen kurtulamaması beni nihayetinde sonsuz üzüntüye boğdu.
Onun ölüme adım-adım yaklaşan ezaplı dakikalarını ben de yaşamış gibi oldum.
Ve kendisine acıdım, aslında belki bu onun son çilesi oldu ve şimdi Cennet nimetleri ile beslenmektedir belki, İnşaallah.
Ama yine de "babamız ne zaman gelecek" diye sorup duran iki yavrucak ve çaresiz anne gözlerim önüne gelince ruhum sıkılıyor.
Acaba bu kader mi?
Onca uydu ve askeri kuvvet, teknolojik araçlar olmasına rağmen çağın başındaymış gibi çaresizce ölüme giden insanları düşünüyorum, bir de kader-kısmet anlayışını derinden anlayamadığım için pek yorum yapamıyorum. Şimdi bu olay Amerikada olacaktı ve 22 dakikalık konuşma ile sinyalle yer tesbit edilemeyecekti diye bir düşünce söz konusu olamaz değil mi?
O zaman ne baş verdi aslında?!...
Şimdi ne demek istiyorsun diye sormayın.
Evet.. Düşündüğünüz doğru, öyle sanıyorum.
"Saatler geçmesine rağmen hala enkaz bulunamıyor" diye haberler çıkınca şaşırdım. Çünkü, kapalı olduğu halde cep telefonunun sinyali ile bulunulan kaç olay duyduk. Hem uydu gibi yüksek gelişmiş bir teknoloji sayesinde 22 dakikalık konuşma o kadar yeterli ki...
Ama bizim "gelişmekte olan ülke"miz bunu yapamadı.
Açıkcası kafam karıştı ve başka sebepler düşünmeye başladım.
Yine de her halde yanılıyorum diye umudumu kaybetmedim.
Fakat, enkaz 48 saat geçmesine rağmen 2000 asker, 15 helikopterle bulunamıyor haberleri çıkınca hayretler içinde şaşkına döndüm.
Hele sade köylülerin enkazı bulduğu haberini izleyince "E pes yani" diye eğitim almış askeri sistemin arkasından söylenmeden edemedim.
Bir de beni en çok şaşırtan çeşitli kanallarda bir birine zıt yayımlanan haberler oldu. Eşime sonunda dayanamayıp sordum ki, "acaba bunlar saymayı bilmiyor mu, yoksa ortada başka bir sebep mi var?"
O da ironik gülümseme ile omuzlarını çekti.
Bir de "muhabir İsmail Güneş hala bulunamamış"- demesinler mi?
Kendi ailesinin neler yaşadığını tahmin etmek benim için çok kolay, eşinin halini çok iyi anlıyorum, ama, 2 çocuk babası için "hala umut var" derlerken nasıl ümitlendim.
Lakin o cesur inasanın verdiği hayat mücadelesine rağmen kurtulamaması beni nihayetinde sonsuz üzüntüye boğdu.
Onun ölüme adım-adım yaklaşan ezaplı dakikalarını ben de yaşamış gibi oldum.
Ve kendisine acıdım, aslında belki bu onun son çilesi oldu ve şimdi Cennet nimetleri ile beslenmektedir belki, İnşaallah.
Ama yine de "babamız ne zaman gelecek" diye sorup duran iki yavrucak ve çaresiz anne gözlerim önüne gelince ruhum sıkılıyor.
Acaba bu kader mi?
Onca uydu ve askeri kuvvet, teknolojik araçlar olmasına rağmen çağın başındaymış gibi çaresizce ölüme giden insanları düşünüyorum, bir de kader-kısmet anlayışını derinden anlayamadığım için pek yorum yapamıyorum. Şimdi bu olay Amerikada olacaktı ve 22 dakikalık konuşma ile sinyalle yer tesbit edilemeyecekti diye bir düşünce söz konusu olamaz değil mi?
O zaman ne baş verdi aslında?!...
Şimdi ne demek istiyorsun diye sormayın.
Evet.. Düşündüğünüz doğru, öyle sanıyorum.
- Toplam blog
- : 51
- : 820
- Kayıt tarihi
- : 18.02.08
1978 doğumluyum. Bakü'de doğdum. Ben Kayseri'de yaşayan Azerbaycanlıyım. Kayseri'de yaşıyorum. Be..