Mucizelere inanın

Hepimizin, hayat mücadelesinden, yorulduğu zamanlar olmuştur sanırım. Verilen mücadelede, başarıya ulaşmak, bize güç verir. Fakat mücadelenin sonunda, başarı yoksa eğer yorgunluk, o zaman kaçınılmaz olur. Yaşamdan, yorulmak, bize mutsuzluk ve güven eksikliğinide beraberinde getirir. Öncelikle, kendimize olan güvenimiz kaybederiz. Böyle bir durumda, geçmişte, neleri başardığımız, gelmez aklımıza. Gelecekle ilgili kaygılarımız, bizi bir türlü rahat bırakmaz. Yani, hayatla ilgili bağlarımız, kopma noktasındadır artık.

İşte, tam bu noktada, mucizelerden bahsetmek istiyorum. Belki, bunun adı başka bir şeydir. Fakat ben, mucize demeyi tercih ettim. Mucizelere, her zaman inanmışımdır. Bu herkesin, başına geliyordur, ama bunun farkında olamıyoruz diye düşünüyorum. Bana göre mucizeleri, uzakta aramamak gerekli. Onlar, hayatın içindeler aslında. Yeter ki, bunu fark edebilelim. Hayatla, bağların kopma noktasında, bir dost elidir, içinizi ısıtacak, bir gülüş belki de, tek bir kelime, sizi hayata bağlar. Mucizeler, hayatımızın dönüm noktalarında çıkarak bize yol gösterirler. Mucizenin içinde, yer alan kişi, yaptığının farkında olmaz, hiçbir zaman. Siz, mucizenizi hep bilir ve minnet duyarsınız.

Önemli olan, bu mucizelerin, farkına varabilmek demiştim. Görmek istediğimiz gibi bakarsak, çok şeyin de, farkında olmadan yaşarız. Bir cümlenin bile, insanın hayatını etkilediğini, düşünecek olursak eğer, bir düşünelim, karşımıza çıkan ve bizi derinden etkiliyen mucizeleri, hatırlayalım.

Size, kendi mucizemden söz edeyim. Hayatın yükünün ağır geldiği bir dönemdi. Böyle zamanlarda, her şey insanın üzerine gelir. En küçük şeyler büyür, dağ olur. Bu ağırlık, üzerinize gelir, ezildiğinizi düşünürsünüz. Çareyi bilseniz de, bunu başarmaya, gücünüzün yetmediğine inanırsınız. Hayatta, çok şey yapmışsınızdır belki. Ama, bunları hatırlamayacak kadarda yorgunsunuzdur. İşte tam da böyle bir zamanda bir dost eli uzandı ve beni bu çıkmazın içinden alıp çıkardı. Nasıl mı?

Düşünerek, kendimi üzeceğime, çalışarak, bu dönemi atlatabilmem için, bana hayata bağlanma fırsatı sundu. Tam da bu zamanda, birçok dostumun, yardımıyla, kendimi daha güçlü hissettim. Belki, ben de bilmeden, sevdiğim insanlara, bu gücü vermişimdir ve farkında olmamışımdır. İhtiyaç duyduğumda, bunu fark ettim. Bunlar hayatımızın mucizeleri değil mi sizce?

Siz, gördüğünüz sürece, mucizeler karşınıza çıkmaya devam edecektir. Hayatı acısıyla, tatlısıyla, yaşamaya çalışırken, alabileceğiniz güçlere sarılın. Bunun adı her ne o olursa olsun. İşte o zaman, hayatı daha anlamlı ve daha güzel yaşarsınız. Tüm güzel dostlara selam olsun. Sevgiyle kalın.