Muhabbet

Konuşmak üzerine yazmak istedim bugün. Konuşmak nedir, konuşma nasıl olmalıdır? Konuşmak maalesef tek başına yapılan bir eylem, bir fiil değildir. Tek başına konuşana deli diyorlar. O nedenle konuşma olduğu yerde bir dinleyenin olması lazım. Eğer bir kişi konuşuyor, diğerleri yalnızca dinliyorsa buna monolog diyorlar ve nasihat veren babanın, ders anlatan hocanın durumunu örnek olarak verebiliriz.

Diyalog denilen şey ise iki kişinin karşılıklı konuşması burada bir samimiyet ve içten gelen duyguları aramak gereksizdir, türkçemizde diyalog kurmak dediğinizde bunun karşılığı temasa geçmektir ve bilgi almak , bilgi vermek amacıyla yapılır.

Başka dillerde pek tam olarak karşılığı olmayan, bizim çok sık kullanıp fiiliyata döktüğümüz bir “muhabbet” konuşması vardır ki, bu konuşma genelde birbirini seven, anlayan, ve yanında , yöresinde, sesini duyduğunuzda rahat etiğiniz insanlarla yapılan konuşma şeklidir, ve sözlüklerde türkçe karşılığı "söyleşi" olan bir sözcük değildir muhabbet, söyleşi "röportaj" gibi bir şeydir bana göre. Ben muhabbet ile ilgili sorunlar yaşıyorum. Nasıl mı?

Efendim arkadaşlarım beni “muhabbet” için aradığında, veya ben arkadaşlarımı “muhabbet” için aradığımda bu eylemin tek benim tarafımdan yönlendirilmesi gerekiyormuş gibi duvar moduna geçip ya susuyorlar, ya da kesikli cümlelerle “ha, hı” diyorlar. Bu durumda ben “haydi arkadaş sen muhabbet istemiyorsun” veya “bu konuşmanın devam edebilmesi için karşıdan da çaba gerekir” deyip telefonda isem telefon konuşmasını, karşılıklı isem karşılıklı konuşmayı kesiyorum. Sonra bu arkadaşlarım üzülüyorlar.

Muhabbet konuşması iki yanlı veya kalabalık iseniz çok yanlı sevgi ve samimiyetin hovardaca harcandığı bir konuşma olmalıdır. Muhabbet konuşmasında karşılıklı birbirinizi sevdiğinizi, iyi ki var olunduğunuzu anlamanız lazım. Muhabbet konuşmaları, bizim toplumumuzun bence en önemli terapi unsurlarındandır. Sevdiğiniz birini bu konuşmalarda güldürürsünüz, veya ağlatarak yükünü boşaltırsınız. Muhabbet sözcüğü içinde apaçık yan gelip yatmış bir sevgi vardır, ve bu herkese açık değildir. Muhabbet habbe gibi damlaların birikmesidir. Birinden “ona muhabbetim var” şeklinde söz ederseniz, onun için beslediğiniz sevginin farklı olduğunu anlatırsınız.

Muhabbet tükendi dersem beni yine geçmişi özleyen, geçmiş daha iyiydi diyen yaşlılar sınıfına sokmazsınız değil mi? Çok şükür muhabbet dostlarım var, karşılıklı konuşabildiğim, güldüğüm, üzüldüğüm, bölüştüğüm arkadaşlarım. Onlarla olduğum zamanların ardında, aklımda hep bir iyi ki onlar var duygusu kalır. Bakın TDK sözlüğünde ne deniyor “muhabbet için;

1 . Sevgi:
"Mutfakta onlara yemek, kahvaltı hazırlanırken yukarıda her akşamdan fazla bir muhabbet havası esiyordu."- H. E. Adıvar.
2 . Dostça konuşma, yârenlik:
"Karın doyuracak değiliz, maksat biraz muhabbet olsun."- N. Cumalı.

Muhabbet ruhun doyması, bir musiki dinlemek gibi bir şey olmalı. Muhabbet etmek için seçilen insanlar özeldir, özel olmak zorundadır, çünkü onlarla sadece konuşmaz” muhabbet” edersiniz. Onun da bu “muhabbette” katkısı olmasını istersiniz. Sesinin tınısında, yüzünün gülüşünde, sana sokuluşunda, sözlerine yaklaşımında, her şeyinde” muhabbetin” bölüşüldüğünü anlamak istersiniz.

Tasavvuf erbabındaki en önemli unsur “muhabbettir”, arkadaşa, dosta, sevgiliye, Tanrı’ya muhabbet beslemektir Anadolu tasavvufunun temeli, sofiliğin temeli, ta orta Asya’dan kalkıp gelmiştir .

Muhabbetin “geyik muhabbeti” sözüne indirildiği bir dönemden geçiyoruz. Böyle bir muhabbet , muhabbet değildir, bunun adı başka bir şeydir. Bu şekilde tanımlamaya izin vermek doğru olmaz. Neler bozulmadı ki,” muhabbet” sağlam kalsın diyeceksiniz. Demeyin ne olur.

“gönül gel seninle muhabbet edelim
araya kimseyi alma sevgilim”

Muhabbetiniz bol olsun..