Muhteber Demirtaş'n Yeni Dönem Resimleri Krişna Sanat Merkezi'nde 05 Şubat'ta izleyiciyle buluşuyor.

“Kendi Rüzgarının Peşinde”n sonra “Can Var Can İçinde” diyor Muhteber Demirtaş yeni dönem çalışmalarıyla.

Her ne kadar resmin kuralı, kalıbı ve öykülenmesi “Sanat Eğitimi” görmüş sanatçılar için geçerli değilse de; eğitilmiş gözlerin bir resimde aradığı “Plastik Öge”ler vardır. Renk, çizgi, benek, leke vb. Bu ögelere ulaşmak isteyen sanatçının konu seçimine bağlı “Araç Obje” ya da objelerin uygunluğu stilini ortaya koyar sanatçının. Uslup ya da stil, sanatçının zamanında almış olduğu “Sanat Eğitimi”ne bağlı olarak; adım adım, basamak atlamadan dönem dönem ve sonuçta “Retrospektif” mobilitelere kavuşana dek süren estetik kaygılı arayışlarıdır.

Resim sanatçısı ve döneminin sanat eğitiğmcisi Muhteber Demirtaş da her sanatçı gibi bu aşamalardan geçerek geldi buralara. 1971 yılında ilk sergisini açtığı İstanbul İlköğretmen Okulu (şimdiki Anadolu Güzel Sanatlar Liselerinin sınıf bazı olan) “Resim Semineri”nde; yeteneğinin keşfedildiği Beşikdüzü İlköğretmen Okulu’ndan aldığı sanatın ilk kıvılcımlarını, gördüğü üç yıllık resim eğitimi ile alevlendirerek; yaşamının olmazsa olmazı yaptı aralıksız çalışmalarıyla resmi. Aldığı “Temel Sanat Eğitimi” ile plastik ögelere ulaşabilmenin en kestirme yolunun; izleyicide “Beyin Rahatlatma” aracı olan “Orta Gri”yi yakalamaktan geçtiği inancıyla çalışmalarına, “Güçlü Desen”in ardından peyzajla, “Fovist” diyebileceğimiz renk zenginliğiyle oluşturduğu güçlü leke ve devinimini Gazi Eğitim’den gelen geleneksel ancak sağlam temelli üretkenlik döneminin ardından; statik az sayıda büyük lekelerin, dinamik çok sayıda küçük leke ya da lekelerin dengesi endişesini taşıyarak yavaş yavaş peyzajdan soyutlamaya kayış dönemi ve üretimi ile birlikte plastik ögelerin ustaca başarıldığı portre çalışmalarının görüldüğü dönem. Ve de izleyiciyle buluşturduğu bu günkü portre ağırlıklı güçlü leke ile renk zengini çalışmalar.

Kırk yılı aşkın deneyimin vermiş olduğu rahatlık ve birikimin sonucu olarak eserlerindeki cıvıl cıvıl renklerin, ayrı kutuplu mıknatıslar gibi birbirlerini kucaklama istekleri, “Renk Çümbüşü” diyebileceğimiz cesaretli fırça vuruşları ile içinde hareket barındıran boya akıntıları ve kuyumcu terazisi hassasiyetinde denge sağlayıcı nokta diyebilecğimiz benekler ile renk tuşlarının; Muhteber Demirtaş’a gelecekte uzun soluklu retrospektif sergilere davetiye çıkardıkları şüphe götürmez bir gerçek olarak karşımızda durmaktadır.

Perşembenin gelişi Çarşambadan belli ise;

2008 yılında Ümitköy’den Gelen Çığlığın, bu güne yansımaları olağan değil mi?

Dur durak bilmeyen Demirtaş’ın basamak atlamadan başladığı noktadan bu güne gelişteki duraklarından biri olan Ümitköy’den gelen çığlık; İbrahim Karaoğlu’nun çığlığıdır Demirtaş'ın resimlerinde yankı bulan.

“Kendi Rüzgarının Peşinde” sergisi ile ilgili.

Ne zaman onun resimlerine baksam;

içtenliğinin pırıltısı karşılar önce beni.

Düşsel bir imge yoğunluğunu, Lirik bir coşkuyu,

İmgelerin gizemini duyumsarım her bakışta

Kendini sessizce biriktiren,

resmiyle içten bir hesaplaşmayı yaşayan

Münzevi bir sanatçı Muhteber Demirtaş.

Düşün yükü taşıyan bir duyarlılıkla

İçindeki rüzgarların Uğultusunu saklıyor resimlerinde.

İşsel yoculuğunun Haritaları gibi her bir resmi;

Çığlığını renklerin sesleriyle duyumsatıyor.

Tuvallerdeki gölgelerin içinde dolanıyor

İçsel rüzgarlarının uğultusu.

Unuttuklarının ve anımsadıklarının düşlerinedokunduğu yerde;

ince hüzünleri,

kırılgan yalnızlıkları kendine özgü bir renk akorduyla yansıtıyor.

***Ankara Kennedy Caddesi'ndeki Kriştina Sanat Merkezi'nde 05 Şubat 2010 Cuma günü izleyiciyle buluşacak olan Muhteber Demirtaş'ın yeni dönem resimleri, 03 Mart 2010 Çarşamba gününe kadar görülebilecek.

http://www.mehmetkapcak.com

http://www.mehmetkapcak.net