Mükemmeli ararken yıpranırsınız

Birini tanırsınız, öyle rahat, ağır çekim bir hayatı vardır ki; enerjiye hasret kalırsınız. Diğerini tanırsınız; aksine öylesine enerji dolu, hareketli ve pozitiftir ki;  işte bu! dediğiniz anda cesaretsiz olduğunun farkına varırsınız. Ah be! onun cesareti bunda, bunun enerjisi onda olsa, ne güzel olurdu diye hayal kurarsınız. Ama olmaz tabi…

Birini tanırsınız; konuşmaya hasret kalırsınız. Karşınızda saatlerce susabilecek, anlatmayı sevmeyen paylaşmaktan yana olmayan, ruhunuzu kafesleyen bir çok özellikle karşılaşırsınız. Diğerini tanırsınız; öyle fazla konuşur ki; anlatmanıza fırsat vermez, lafınızı tamamlama şansına asla nail olamazsınız. Bu sefer de onun sakinliğinden biraz bunda, bunun konuşma isteğinden de biraz onda olsaymış dersiniz. Ama yine olmaz tabii.

Birini tanırsınız; kuralcılığı, her şeyi belli bir düzene göre yaşaması ve disiplinli hayatı öyle sıkıcı gelir ki; “yok ya bu kadarına gelemem der”, kaçarsınız. Diğerini tanırsınız; fazla rahat tavırları, sorumsuz halleri, gidişata göre değişen planları öyle bir bezdirir ki; yine “bunun rahatlığından bir parça onda, onun sorumluluk duygusundan büyük bir parça da bunda olsaymış olurmuş” dersiniz.  Olur mu? Olmaz tabii.

Birini tanırsınız öyle arkadaş canlısı, öyle el iyisidir ki; “etrafa iyi olacağına önce benle ilgilenseydi” dersiniz. Diğerini tanırsınız; iki kişilik, bencil beraberlikleri öğrenirsiniz. Kişilerle iletişimi vasat, sosyal aktivitelere katılmayı ve katmayı sevmeyen, sadece “ikimiz ikimiz” bir hayat yaşamak isteyen bu model yine bir öncekini aratır, şaşırırsınız.

Yani demem o ki; insanları tanıdıkça zamanla “mükemmel” insan olmadığını anlar, “olduğu gibi” kabullenmeyi öğrenirsin. Öğrenemezseniz de siz bilirsiniz. Çünkü her insan farklı kültürlerle yetişir, farklı anne-baba nın öğretileriyle büyür, belli bir zamandan sonra da kendi kurallarını oluşturur.

Mümkün değildir “her konuda hem fikiriz” diyebilmek. Duygusal ilişkilerinde, sosyal ilişkilerinde doğasına aykırıdır sürekli “ben de öyle düşünüyorum” demek. Zaten böyle kusursuz ilişkilerde bir zaman sonra sıkıntı verecektir.

Düşünsenize sizin aynınız bir model karşınızda. Ne anlamı kaldı? Ben zaten beni tanıyor ve biliyorum. Karşımdaki de bazı konularda tam zıttım olmasa bile farklı düşüncelere sahip olacak ki, konuşabilelim, fikir alışverişi yapabilelim ve en önemlisi PAYLAŞABİLELİM. 

Özetle;

Kusursuz dost arayan dostsuz, kusursuz eş arayan da eşsiz kalır. Ne zaman ki inatlaşmayı ve sürekli tenkit edici, kusur arayıcı bakışları azaltacağız, o zaman dünya daha yaşanabilesi bir yer haline gelecek.