Mum gibi eriyen sevda...

Duygumun ırmağı,

Karanlığımın umudu.

Hoşcakal...

Senin beni terkedişinin bilmem kaçıncı ayı, kaçıncı haftası...

Seninle beraberken umutlarım diriydi, hislerim güçlüydü.

Hayatla barışıktım, herşeyden önemlisi sevinçim hat safadaydı.SENİNLE

Ve sen gitttin herşey bitti.GÜLMEKMİ ÇOK ZOR...

Her gün umudum mum gibi eriyor.

Erirken biriktirdiği dertler birer birer bağrıma yük oluyor .

Bu ağırlığı kaldırmakta artık güç oluyor .

Yinede gönlümde seninle olmak var, varda var olmak zor .

Varlığın umudum ken şimdi varmak için uğraştıgım can oluyor.

Can birleşmek için can atan bir can oluyor.

Gülmek seninle güzeldi, hissetmek seninle, ağlamak dahi seninle bir başkaydı.

Sen koca bir ağacın gölgesiydin, koca bir çınar...

Sen ışığı sönmez bir fenerdin, ısısı yüksek olan kor bir yürektin.

Sen sevgisi, bilgisi olan umman gibi bir derya idin,

Sende sonbaharda bir yaprak gibi dalından koptun.

Umudumu kaybettim; seninle.Sevincimi, direncimi biliyormusun , herşeyimi kaybettim....SENİNLE

SEN HERŞEYE KADİRMİSİN; AMA NAFİLE.GİDEN GELMİYOR ARTIK...

HOŞCAKALIN VE DOSTCAKALIN...