Müptela

“Bu sefer söz.”, “Yemin ederim bir daha olmayacak.”, “Kesin kararlıyım.”, “Allah, ellerimi ayaklarımı kırsın bir daha olursa.”, “Vazgeçtim tamam.”, “Kesin vazgeçtim.”, “Bıraktım.”, “Terk ettim.” “Ya zaten aslında istesem bırakım.”… Bütün bunlar bir bağımlılıktan kurtulma çabası ve isteği içinde olan birine ait olan sözledir. Üstelik bu bağımlılığın illa bir madde, alkol, kumar vs. bağımlılığı olmasına da gerek yoktur. Örneğin saplantılı bir tutku ile birini sevmek, sürekli onu düşünmek, onun sevdasından zarar görse bile ondan vazgeçememek de bir tür bağımlılıktır. Saatlerce internet başında oturmakla, saatlerce kumar masasında oturmak arasında da –kaybedilen para dışında- mantık olarak pek bir fark yoktur.

Burada söz konusu olan; tekrar edilen, bağımlı olunan durumun size zarar veriyor olmasıdır. Zaten diğerinin adı “alışkanlıktır” ki o da ayrı bir yazı konusudur.

Bir tür “patolojik alışkanlık”tır diyebiliriz bağımlılık için. O maddeden vazgeçememe, tekrar edilen hareketi yapmaktan vazgeçememe, o insandan vazgeçememe vs vs şeklinde gider. Zordur, hem de çok zordur. Ayaklar götürür, eller gider, kalp kayar, gönül firar eder, meyleder o işe, o kişiye, o maddeye… İnsan nefsiyle en büyük savaşı belki de bu meydanda verir. Kendini belki en çok bu savaşta kandırır, oyalar. “Bu sefer son yahu” , “Çok az bir şey”, “Hemen bırakacağım ve bir daha asla yapmayacağım” gibi sözler sarf edilir kendine de, çevredekilere de… Zarar göreceğini bile bile yapmaktır bağımlılık. Zaten en çok da bu koyar…

Hiç, bir şeyin müptelası oldunuz mu? Herhangi bir şeyi, size zarar verdiğini bile bile, hissede hissede arzuladınız mı? Eğer “evet”se cevabınız; bu ruh halinden anlarsınız demektir. İnsanın içinde sanki başka bir insan varmış gibi hareket edip; bırakamamasına, vazgeçememesine anlam verebilirsiniz demektir. Elbette ki işin psikolojik, sosyal, biyolojik boyutları olabiliri kimi durumlarda. Ama etken ne olursa olsun, ortada “kontrolünü kaybetmiş bir birey”, “kendine söz geçiremeyen bir insan” vardır. Hatta bu birey, kendine zarar veren etkenden keyif bile almaktadır.

Sonuçta her bağımlılık kötüdür. Elbette ki madde bağımlılığı, kişisel, toplumsal, sosyal zararlarıyla, bütün diğer bağımlılıklardan daha tehlikelidir. Günümüz dünyası bu tip bağımlılıkların çok hızlı yayıldığı, çok kolay yaygınlaştığı bir dünya artık. Lütfen çevrenizdekilerden, ilginizi, sevginizi eksik etmeyin. Yüreklerindeki bir boşluğu, maddelerden evvel doldurabilirisiniz belki, yada en azından erken fark edersiniz başka yollara sapmaktaysa sevdikleriniz ve elleri uzaklaşmadan ellerinizden çok fazla henüz, tutup kendinize tekrar çekebilirsiniz.

D. Dara KILINÇ