Muradiye'de

MURADİYE ‘de

Eski bir masal gibisin, kulaklarıma dolan;

Çocukluğumun durmadan çınlayan âvâzesi..

Merdiven merdiven sanki, yeşil ovaya doğru;

Gençliğimin ürkerek gezdiğim Muradiye’si.. (*)

Bir ilkbahar günü yağmurla yıkanan avlular;

Titreşen hayaller mi var selvi gölgelerinde ?

Yaz gününde ucu yanan çınarlarda dualar;

Dedesi Murat Han’a, Cem’in yalvarışı gibi..

Hiçbir kitâbın yazamadığı şeydir duyduğum;

Mescit duvarındaki şu çatlak; asırlık yosun ;

Kaç neslin insanları seyretmiş penceresinden

Şu harap kapılı türbeleri, biliyor musun ? (*)

Yalan diyesim gelir, gerçek mi utandığımız?

Ellerini tuttuğum cami avlusu, meydanda..

Bir yanda Uludağ etekleri, tırmandığımız;

Sallanıp gezen o âvâre kavaklar, bir yanda.. (*)

Çatlamış çiniler; solmuş mermerler: Muradiye ;

Asırlık taşlarında Muhteşem Süleyman izi..

Her şey durmuş, sanki tarih hükmediyor zamana;

Uçuşan her kumruda , geçmişin büyülü gizi..

Kaç şair Sende duydu ölümü-ölümsüzlüğü;

Bir hüzün değil ki, bir vuslattır O , hep;

Sende gördü, işitti; çağrışan o sessizliği;

Daha ayrılmadan başlayan özlemimdir, o hep..

Vakit geçiyor; o tutkum uçup uzaklaşmasa;

Gezmesem bu yerleri, biter rüyâsı ceddimin..

Bir koca gündü, gelişin tekrarı var mukakkak;

Rüzgâr, geçen zamanı hatırlatmasa…

Murâdiye!!.Göz nûrum, hasretim, ağladığım yer..

Özlemlerin bir girdap gibi beni çektiği yer..

Ne ölçü var, ne de hırs ..Gerek kalmamış mizâna;

Durmuş artık her şey, tarih hükmediyor zamâna..

Eski bir minâreden yükselen ezan sesi;

Zafer günleri gibidir; ulaşmakta Divân’a;

Buğulu sabahlarda eriyor Bursa’nın nazı;

Her şey durmuş; tarih hükmediyor artık zamâna..

Söz verdim Sana ben , güzelim Muradiye;

Ayrıldım ağlayarak; gelirim yine diye..

1990 – Bursa

Tophane

“ İsmail GERÇEKSÖZ’ü rahmetle anarak…