- Kategori
- Şiir
- Okunma Sayısı
- 593
Mürekkebin ağırlığında ezilen şiir

“Ağlamak acıların yontulmuş biçimidir,
Hüzünse bir çocuğun gökyüzünü sevmesidir…”
Kaç zaman geçti bir yağmur yiyemedik şöyle doyasıya,
İnsanın yersiz korkuları gibi teslim ettik bedenlerimizi şemsiyeye…
Kendimize yaratamadığımız özgürlüklerimizi de hapsettik yok pahasına,
Bir ıhlamur bile kaynatamadık içi ısınsın sevgilinin diye,
Ayrı şehirlerde hapsettik bedenlerimizi, ruhlarımız hep lunaparkta…
Bunu da beceremedik son zamanlarda…
Her şey gibi zamana takılıp düşen cümleler,
Gönderilmemiş mektuplar da acıyla kıvranırken…
Bir kâğıttan kayığı da hapsettik defter sayfalarında,
Mürekkep ağırlığında,
Özgürleştiremedik…
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

ve yeterince büyümüş anlatabilmek için hayatı... Anlatabilmek de bir çeşit özgürlüktür ve en güzeli herkes anlamasa da anlayabilmektir en fazla kendini... (Ezel dizisinin Ramiz Dayısı gibi konuştum:))) Sağlıkla kal ve hep anlatsın kelimelerin hayatı, dinlemek güzel kelimelerini
kevser şekercioğlu akın 08.02.2010 19:57