Müsaitseniz annemler size gelecek

Komşuluk ilişkilerinde klasik olmuş bir söz vardır:

Sevimli, şeker bir velet kapınızı çalar, yarı utangaç bir edayla:"Müsaitseniz annemler size gelcek te"

"Ah yavrum, öyle masum, öyle tatlı, öyle içten ve güzelsin ki.. Annenlere müsait değilim ama sen gelebilirsin."

Çocuk yüzünüze pırıl pırıl gözlerle bakarken içinizden böyle geçtiği oldumu bilmem. Benim çok oldu.

Nasıl yani.. Nerede kaldı türk misafirperverliği, yoksa antisosyalmisin demeyin...

Müsait eve münasip bir ziyaret...

Komşu gelir, evin salon denilen en müstesna köşesine oturtulur..

"Nasılsınız? İyi misiniz?" "Teşekkürler, siz...?" "Teşekkürler bende iyiyim. Ya siz beyfendi...?"

Bir türlü anlayamamışımdır neden aynı soruyu herkese ayrı ayrı sorarız ve herkeste aynı soruyu tekrar bize sorar... Sonuçta kapıya en yakın koltukta gidecekmiş gibi oturan ev sahibi defalarca iyi olduğunu söylemiş olur.

Rutin kahve, çay, pasta, meyve vs. ikramları başlar ve tüm akşam devam eder. Ev sahibesi ne kadar çok mutfağa gider gelirse ve ne kadar çok şey ikram ederse o kadar iyidir ev sahipliğinde... Bu arada mümkün olduğunca sohbetlere katılmaya çalışır yarım yamalak...

Misafir bayan arada bir mutfağa yardım bahanesiyle gelir, etrafı incelerken gözlerinin fır döndüğü ev sahibinin gözünden kaçmaz. Bu arada yeni aldığı altın kolyeyide göstermeyi unutmaz."Bence duvar kağıtlarını değiştirmelisin artık" der bir iç mimar edasıyla...

Misafir bey, kavga eder gibi bir ses tonuyla, ev sahibi beye apartman yönetiminin yapamadıklarını anlatır, yapabildiklerinden bahsetmez hiç. Ev sahibi beyse misafirine hoş görünmek için, itirazı varsa da söylemez, onaylar onaylar, onaylar...

Çoluk çocuktan bahsedilir biraz mükemmel ebeveyn modunda...

Diğer apartman sakinlerinden bahsedilir sevimli bir yüz ifadesi takınarak, "Dedikodu yapmış gibi olacak ama..." diye başlar cümleler...

Eşlerden biri asıl ev halleriyle ilgili bir açık verecek olsa, diğer eş hemen toparlar "Ama hayatım sevgi saygı var en azından bizde, Selim beyleri duydunuz mu bu arada..."

Herkes gülümser sürekli, Polyannayı oynayan bir tiyatrocuya taş çıkartan bir performans sergilerler...

Gecenin sonunda bitkin düşerler dolayısıyla...

"Alaasımarladık canım", "İyi geceler dostum", "Yine bekleriz", " Sizde bize buyrun"...

Kapı kapanınca misafir komşu"Ay iyi oldu ya bir hoşgeldine gelmesek ayıp olurdu" diye düşünür ve huzura erer.

Ev sahibi ise iyi ev sahipliği yapmanın verdiği dayanılmaz hafiflikle, mutfağını toplamaya koyulur. Tıpkı "Yemekteyiz" programında olduğu gibi...

İstisnalar vardır elbet. Gerçek komşuluklar, gerçek dostluklar. Kimsenin rol yapmadığı, doğal, içten, samimi, insanların sorunlarından bahsedebildiği ve sorunlara içten çözümler bulabileceği yalın, dürüst dostluklar.

Sanırım insan ilişkileri can çekişiyor ve gerçek komşuların nesli tükeniyor. Umarım yanılıyorumdur..

Küçük komşu çocuğu sizden cevap beklerken kapıda, umarım mecburiyetten değil, gerçekten içinizden gelerek "Müsaitiz yavrum, buyursunlar" diyebileceğiniz komşu ve dostlarınız olur...