Müstâkil Edebi Metinler (2)

_

Ayaklarımı nemîrden çıkarıyorum.

(Ayaklarımı tatlı sudan çıkarıyorum.)

Ama ruhumu o tabîat harikası göle tevdi ediyorum istemeden.

(Ama ruhumu o doğa harikası göle emanet ediyorum istemeden.)

İnfirâd zor olduğundan hem-serim eşlik ediyor yol boyunca bana.

(Yalnızlık zor olduğundan arkadaşım eşlik ediyor yol boyunca bana.)

Aramızdaki muayyen kabı muhafaza ederek aykeye ulaşmaya da gayret ediyoruz.

(Aramızdaki belirli uzaklığı koruyarak sık koruluğa ulaşmaya da gayret ediyoruz.)

Gaibten, şehnaz-ırak lezzetinde bir sadâ duyuyoruz sanki.

(Bilinmeyenden, günümüzde örneği kalmamış altıyüz yıllık Türk müziği makamının lezzetinde bir ses duyuyoruz sanki.)

"Düyeğe benziyor bu" diyor hem-serim.

("İlâhi formuna benziyor bu" diyor arkadaşım.)

" Hayır " diyorum, "bal gibi şehnaz-ırak tadında bir sadâ bu" diye yineliyorum.

( " Hayır " diyorum, "bal gibi günümüzde örneği kalmamış altıyüz yıllık Türk müziği makamının tadında bir ses bu" diye yineliyorum.)

Kumruların tasfikinin sadâsı da iştirak ediyor bize ve öylece evimize dönüyoruz.

(Kumruların kanat çırpmasının sesi de ortak oluyor bize ve öylece evimize dönüyoruz.)

Cennet diye müsemma bu yere tekrar mutlaka ric’at edeceğimizin bilinciyle…

(Cennet ismiyle adlandırılmış bu yere tekrar mutlaka geri döneceğimizin bilinciyle...)

Sabrın sonu ile