Mustafa Kemal

(…)

Çanakkale’de kan durmuyor, tıbbi malzeme yetişmiyordu. Kurşun yiyen bacaklar, kollar iple sıkılıyordu. Yaraya ot tıkanıyordu. Ot yoksa çamur kullanılıyordu. Delikler sıvanıyordu. Kurtlanan yaralarını deniz suyu ile temizlemeye çalışan gazilerimizin feryatları gecenin karanlığını yırtıyordu.

…

Sanki Çanakkale’yi anlatıyor Turgut Özakman ya da kuvay-ı milliye destanını fısıldıyordu koca Nâzım. Bu derece duygu yüklü, bu derece zevkli, zaman zaman kanınızı donduracak derecede hareketsiz bırakan satırlara maruz kalıyor, okuyor, okuyor, okuyorsunuz.

Daha önce Yılmaz Özdil okuyanlar onun özellikle köşe yazılarındaki akıcı üslubunu çok iyi bilirler. İşte Yılmaz Özdil, Mustafa Kemal isimli 500 sayfalık eserinde de bildiğinden şaşmadığı gibi yukarıdaki türde betimlemeler yaparak okuru satırlara bağımlı kılmış. An gelmiş İzmir’i emperyalist güçlerin desteği ile işgal edem Yunanlıların karşısında Hasan Tahsin olmuş, an gelmiş Çiğiltepe’yi zamanında alamayarak Mustafa Kemal’in emrini yerine getiremediğinden kendi kafasına sıkan Albay Reşat olmuş, an gelmiş binbaşı eşini Sarıkamış’ta kaybettikten sonra “bana iş ver” diyerek Mustafa Kemal’in karşısına dikilen Fatma Seher (nam-ı diğer Kara Fatma) olmuş.

Yılmaz Özdil’in Mustafa Kemal’i yazmış olduğu bu kitap çok detaylı bir araştırmanın ürünü. Çok değerli bilgilerin yanı sıra şimdiye kadar pek duyulmayan olaylara yer veriliyor.

Elinizden bırakamayacak, bir solukta okıyacaksınız