Mustafa'm

Selanik’te açan gözlerini dünyaya küçücük bir bebektin Mustafa’m.
Önce kargaları kovaladın tarladan sonra düşmanları vatanımızdan
Zordu gençlik yılların, uzaktın baba ocağından.
Yatılı okullar…

Cephelerde birbirini kovalayan on bir yıl…
Barut kokuları, mermi sesleri, cesetler, yokluk bir taraftan
Karanlığın ortasına güneş gibi doğan taze bir nefestin
Cesaretin, azmin timsali, dirayetli, maneviyatlı, güçlü bir yürek
Mareşalim, Gazim, Başkumandanım, Paşam
Cepheden cepheye koşarken oldun adım adım.

“Savaşı kazanmadan gelme oğul” diyen elleri öpülesi bir ana
O ana ki fırtınalar kopar yüreğinde
Dualar dudağındadır anaların anası Zübeyde’nin
Özlem yüreğini dağlasa da “Vatan sağ olsun.”diye haykırır her ana gibi.

“Manastır’ın ortasında var bir havuz” diye mırıldanırdı dudakların
Dudaklarında hep o şarkı zaman zaman, memleket özlemini anlatan
Göremesen de bir daha doğduğun toprakları
Düşmanın geldikleri gibi gittikleri Çanakkale’dir
Dumlupınar’dır, Sivas’tır, Erzurum’dur, Samsun’dur
Amasya’dır… İstanbul’dur… Ankara’dır… Kastamonu’dur…
Yurdumun her köşesi Senin toprağındır, hediye ettiğin Türk Milletine.

Derin mavi gözlerine yerleşen aydın düşünceler
Batılı bir yaşam biçimiydi felsefen
Kadınların yüzü görülmeli, var olmalıydı cihanda
Devrimler… Yenilikler… Cumhuriyet…
Zeybek oynayarak kutladığın kutlu gün
Seksen altı yaşında Atam bugün.

Çankaya’da mütevazı bir köşktü nihayet yuvan
Piyano sesleri duyulurdu bazı akşamlar Fikriye’nin parmaklarından
Lakin İzmir’de bir kız vardı kalbini çalan
İzmir’in dağlarında çiçekler açtıran,
Başka bir aşkla çarpıyordu artık yüreğin
Kısa sürdü ama yuva heyecanın
Önce Fikriye gitti sonra Latife.

Bir tablo vardı yatağının hemen karşısında
Dört Mevsim’di adı.
Nasıl da benzerdi Rumeli topraklarına
Belli ki içinde bir özlemdi doğduğun o yerler.

Dolmabahçe’de o amansız hastalıkla geçen günler…
Bir savaştı hayatın, mücadele, mücadele, mücadele.
Kargalarlaydı önce savaşın… Sonra düşmanlarla… Ve hayatla…

Tek oyuncağın Savarona’ydı belki de kim bilir

Abdurrahim, Ülkü, Sabiha, Afet
Bizlerde senin, senin evlatlarınız
Sonsuz güvendiğin Türk Gençliğiyiz.
“Beni unutmayınız” yazmışsın da silmişsin ya dostlarının isteğiyle
Seni unutmak mümkün mü Mustafa’m.
Yüreğimizdeki en büyük kahramansın
Mustafa’mızsın… Kemal’imizsin… Atatürk’ümüzsün.
Bir ibadettir, inan, sana olan sevgimiz.

2008

*Yeniden paylaşalım istedim bu şiiri.