Müsvette

Di’li geçmiş zamanın içinde geçmişe gömülmüş bir sevdaydın artık. Anlatırken dillenmiş kelimelerde geziniyorsun….

Işıksız bir gecenin gel gitleri arasında, çırpınışlarında dilim di’lerde takılı kaldı….

Zihnimden düşmeyen adın, dilime düşmeden dile gelerek bana rağmen bende…

Hangi bilmediğim bir dilde kimin zihnine adını yazdırıyorsun? Hangi tenin kuytularında nefessiz kalıyorsun? Sokaklarda aylaklık yaparken şen kahkahaların kimin kulaklarından sızıyor? Ellerinin sihri kimi efsunluyor da görünmez bağlarla ketenliyor ömrüne?

Dokunduğun yerden dökülüyor tenim. Ellerim sana değdiği yerden kopuyor, gözlerim seninle baktığım her an da mühürleniyor bilinmezliğe… Sesinle duyduklarım sağır ediyor şimdi beni. Beş duyumun algısında hata var artık…. Seninle tattığım, duyduğum, gördüğüm, dokunduğum, kokladığım herşey kirlendi… Temize çekmeye başladım ömrümü, müsvettelerde biriktirdiklerimi yakıyorum. Yaktıkça yanıyorum, külleşiyorum…

Bekliyorum artık, temize çekmeye başladığımın ömrümün sayfalarına, geçmişin esintileri değmeden, dokunmadan temizlenmeyi. Arınmalı zihnim, ruhum….

Senin sorgusuzluğunda, kendi yaşantımda, eyvallahsız yaşamaya çalışıyorum…

Dilimden düşeceğin bir gün olacaktır elbet. Düştüğün yerde düşlerimden de düşeceksin.

Sana yazdıklarımın kaçıncı silinişi bilmem, bilinmezlikle yaza yaza silineceksin belkide. Öteki olduğumuz hayatlarımizda sevginin esintileri değil bunlar, dilimden düşebilmen adına müsvetteleştirdiğim bir yaşanmışlık kalabilmen, hayata başlayabillmem için önsöz….