Mütevazilik Asilliktir Herkesin Harcı Değildir

Alçak gönüllü olmak ne alçalmak ne de ezik büzük olmaktır. Sadece insanın marifetini en yüceye çıkartan dalkavuk övgüye karşı gerçeğin terbiyeli tavrıdır. Mütevazi olmak karakterini, hayata olan pozitif bakışını gösterir. Mütevazı yaşa ki susunca asaletin konuşsun.

Zihnin büyüsünden uzaklaştıkça karanlığın aydınlandıkça kendiliğinden bir süreç olarak gelişiyor mütevazilik. İnsan kendine ait olmayandan soyunup olanı ortaya çıkardıkça, manalar karmaşıklıktan yaşanabilirliğe uzanırken an netleşiyor. Geçmişin yükü geleceğin kaygısı omuzlarından düştükçe hafifleyen gönül sevgiyi, huzuru, dengeyi basitlikten çıkartabiliyor. Mutlu olmak için gelecekte sana göz kırpan bir hedef peşinde koşmaktansa, bulunduğun anda bir gün doğumunda sevgi çoşku ile erimekle yakalanıyor. Çok bilinmeyenli denklemlerin içinde kaybolmaktansa, olaylar içerisinde varsayımlarda bulunmaktan kişiselleştirmelerden vazgeçerek bilinçli bir farkındalıkla yaşamda akıyor.

İnsan olmak, insanca davranabilmek, insanlara ışık olabilmek, elindeki ile yetinmek, başkalarının elindekini kıskanmadan sevinebilmek, incitmekten, kırmaktan, nefretten uzak kalabilmek, severek, sevinerek, sevilerek, düşünerek, hissederek yaşayabilmektir mütevazilik.

Önce kendin için insanlık makamına ulaşmak gerekir. Kendi yağında kavrulmak, altın kemer bağlayıp bir kişinin karşısında ayakta durmaktan iyidir.

İnsanlar insanların hem cenneti, hem cehennemidir. Bazı şeyler unutulmaz ama huzurlu yaşamak için üstüne çizik atılır. Bağımlılık değil, bağlılık güzeldir, iyi olan alışkanlıklar zarar getirmez.

HÜLYA ÇAKICI