Mutlaka su yolunu bulur

Kaynağını doldurmuş akacak ırmak arayan suya  benzetiyorum insan yüreğiyle beyninin ortak üretimlerini,

 Bizler burada yazarak varolduğumuza göre tabi ki yazı yazmayı da, bu konuda  yazılan tüm yazıları keyifle okuyor her birine ayrı değer  veriyorum. Çünkü    tüm emek ve yürek  eylemi kendi  alanında  hak ettiği değeri bulmalıdır diye düşünüyorum.

Mutlaka akacak su da yolunu bulur bulmalıdır da   yeter ki  önüne bentler kurulup setler çekilmesin. Yazarak bırakıyorum ben burada ki coşkun ırmaklara minik damlalarımı,   denize ulaşabilmesini umudederek,  olabildiğince de duru düşmesine çabalayıp geçtiği yollarda bir Can’a bir  yudum   olabilmesini umarak, bir sihir bir büyü yazmak gerçekten,

 Yüzüne aktığımızda kimsenin yüreğinde ne taşıdığını bilemiyoruz  kendisi izin vermediği sürece,  ancak kendisi alıp yüreğini ellerine  sağarak   bizlere sunduğunda  yüreğimizdeki kelebekleri kıpırdatıyor sığmaz oluyorlar içimize neredeyse göğsümüzü açıp çıkacakmışçasına, kimi zamansa öfkeden çılgına çeviriyor gözümüzden içeri girip yüreğimize değenler.

Hem de sadece yazmak da değil! Bir resmin, bir heykelin, bir oyalı bir yazmanın ilmikleri arasında belki, belki topraktan başını uzatıveren  fidanın yaprağında, bir şarkının sözlerinde bazen,  kendimizi içinde mi? Yoksa dışında mı ayıramadığımız  bir sinema perdesinde, bir tiyatro oyununda belki de  minicik bir köşeye iliştirilmiş gözünüzü ayıramadığınız derin derin içerikli çizgilerde, bir sazın tellerinde  kimi zaman,  kimi zamansa   bir neyin inlemesi karşısında bulduğumuzda kendimizi dünya nasıl da güzelleşiyor.  Benliğin yerinde birliği,  adaletin yanında asaleti de çağrıştıran her  üretimi  yüreğim ayakta alkışlıyorum. Dualarımın başında yer veriyorum.  Topsuz tüfeksiz, silahsız, bıçaksız  hepimizi yüreğinden vuranları uğraş alanı ne olursa olsun   minnetle doluyum her birine...