Mutlu görünen mutsuzlar!

Gün içerisinde onlarca insanla karşılaşıyoruz. Bazen kendi içimizde değerlendiriyor, yakın olduklarımıza ise yüz yüze eleştirilerde bulunuyoruz.

Kimi eleştirilmekten çok eleştirmeyi sever. Tahammülü yoktur kendi hatalarının başkası tarafından söylenmesine.

Kimi kendini geliştirmek adına başka bir ağızdan dinler kendini ve tamamlar eksik yönlerini.

Son zamanların modası da “mutluyum” mesajı vermek sanırım.

Sıkça rastlıyoruz mutluluğunu ispat etmek isteyen insanlara.

Manevi bir doyumsuzluk ve tatminsizlik içerisinde oradan oraya savrulup, etrafındaki insanlara katacak bir değerden uzak sürekli ispat çabasındalar ne yazık ki.

Kendilerini kanıtlamak yolunda türlü saçmalıkların içinde yer alıyorlar mesela. Lafınızı yarıda kesip, anlattığını her şeye karşı kendi hayatı ile alakalı bir şey sunmaya hazırlar.

Cümlelerinin içinde sıkça “ben” kelimesine rastlamak mümkün.

Veya her gün yaşadığınız çok doğal bir şeyi kendileri yaptıklarında abartarak yansıtmaları olası.

Mutlu görünen mutsuzlar!

Zamanı nasıl geçireceklerini bilmeyen, türlü saçmalıklara yönelen eksik mutluluklar.

Halbuki hayatımızdaki eksikleri gidermenin en güzel yolu sadelik ve gelişim.

Eğer kendinizden eminseniz neden yaşantınızı başkalarına kanıtlama çabası içinde olacaksınız ki?

Sahip olduğunuz bilgiyi paylaşın. Bulunduğunuz yaşama yep yeni bir değer katın. Uzmanların bile öneri listelerinde yer alıyor; ayda bir kere çocuk yuvalarını yada huzur evlerini ziyaret edin(reklamını yapmadan).

Okuduğunuz kitaplara sürekli yenilerini ekleyin.

Bir fincan kahvenin yanındaki eşsiz sohbetin güzelliklerini yaşayın.

Hiçbir şey mi yapamıyorsunuz?

Mütevazı olun. İnsan sadeleştikçe, içindeki kavga dindikçe hafifliyor.

Kendinize acımasız olmayın.

Sevin yaşamı ve yaşamın sunduklarını.

Ama önce kendiniz için! Kimseye ispatlamak için değil.

Rolde değil öz de mutluluğu yakalayın.