Mutlu musunuz?

Bu yazıda felsefi laflar, dini analizler yapacak değilim. Çevremdeki insanların yaşantılarından aldığım fotoğrafları yansıtmaya çalışacağım.

Asgari ücretle çalışan, 2-3 çocuğu olan tanıdıklarımı hep gergin, endişeli, üzgün, umutsuz görüyorum. Sürekli bir yutkunma halindeler. Alamadım, mutlu olamadım, borçları bitiremedim, çocuklarımı iyi okullara yollayamadım, iş-güç sahibi edemedim, ev sahibi olamadım türü düşünceler ömürlerini törpülüyor. Semt pazarlarında boynu bükük dolaşmaları içimi acıtıyor. Meyve, sebze, balık, zeytin sergilerinin önünden kırgınca geçiyorlar.

Özel sektöre ait fabrikalarda 1500-2500 TL arası maaşlarla çalışan tanıdıklarım 10-30 yıllık bir araba sahibi olabilmişler. Köyden destek alanları banka kredisi kullanarak 80-120 bin TL arası parayla düşük kalite bir daire alabilmişler. Vergilerden, gıda fiyatlarından, elektrikten, doğal gazdan, akaryakıttan yakınmaları sürüyor. Çocuklarını zar zor okutmaya çalışıyorlar. Nispeten huzurlular.

Hekim, hukukçu, eğitimci, esnaf, tüccar, müteahhit vb. türü tanıdıklarım da son birkaç yıldır çok gerginler. İçlerinde çok para kazananları olduğu gibi işlerini büyütmek için yüksek kredi kullananlar da mevcut. Arazi aracı alamadım, evi değiştiremedim, villaya geçemedim, tatile gidemedim türü yakınmaları da cabası…

Haline şükreden, kültüre, sanata, edebiyata, kitaba eğilen pek azaldı. Varsa yoksa lüks tüketim. Bu kadar çok harcayan insanlar doğal olarak mutlu olamıyor. Huzur gelmiyor…  

Not: Kargo bedelini ödemeyi kabul eden herkese 1 kitabımı hediye ediyorum.

Ali Özdemir

Web: www.aliozdemir.net