Mutlu olma korkusu

Hep yasak aşklar yaşamışsan, sevdiğinin elinden tutup sokakta özgürce dolaşamamışsan, deniz kenarındaki bir banka oturup martılar korosueşliğinde sevdiğine sarılıp korkusuzca başını omzuna yaslayamamışsan mutluluktan korkarsın..

Ağız dolusu gülmek, çölde vaha bulmak kadar uzak olmuşsa hep sana, palyaçonun gülümsemesinin ardındaki gözyaşlarıyla yıkamışsan gaflet uykularınınyarım kalmış rüyalarının ruhunu kirleten artıklarını, mutluluktan korkarsın.

Keşfettiğin duyguların, insancıl yaklaşımların sözde özgürlük bahçesinin koklanmayacak çiçeği olarak öğretilmişse sana ve sen bırak bunlara dokunmayı, bunları koklamayı onların isimlerini zikreden şarkılar söylediğinde horlanmışsan, aşağılanmışsan bazen de yargılanmışsan mutlu olmaktan korkarsın.

Patronun, amirin yüzüne taktığı maskeyle dolaşmak zorunda bırakılmışsan, ürettiğin projeler hep çalınmışsa, iliklerine kadar sömürülmüşsen; seni seven arkadaşlarınla, müşterilerinle, öğrencilerinle başarıyı ya da başarısızlığı paylaşman kınanmışsa mutlu olmaktan korkarsın.

Hep başkalarını düşünerekyaşamışsan, kendine hiçbir şey almayıp hep çocuğuna karına almışsan, yaptığın planlarında yolcu listesinin en sonuna kendi adını yazmışsan mutlu olmaktan korkarsın

Toplumun koyduğu yasaklara, kanunlarahep uymuşsan bir kere bile yere çöp atmamışsan, ağacın dalını koparmamışsan adam sende dememişsen mutlu olmaktan korkarsın.

Seni üzen ya da kıranbirine bağırıp çağırmamışsan, bazen yakası açılmadık küfürleri savurmamışsan kavga etmemişsen mutlu olmaktan korkarsın.

Başkalarına zarar vermemek yaşam felsefen olmuşsa, toplumun karşısına dikilipde ben böyle mutlu oluyorum kardeşim diyememişsen mutlu olmaktan korkarsın.