Mutlu olmak ya da olmamak.

Vaktimizi harcıyoruz, ömrümüz geçiyor bir yerlerde,
Kimimiz gülüyor, kimimiz ağlıyor gündüzlerde, gecelerde.

Kalıyor yüreğimizde yitirdiğimiz sevgilerin tortuları,
Bir daha seviyoruz, sevilmeye değer yürekleri,
Severek büyütüyoruz, yeşerttiğimiz tohumları.

İyimserlik sarıyor kalbimizi, neşe ile gülüyor gözlerimiz,
Anlıyor halimizden, sevgimizden, sevildiğini biliyor sevdiklerimiz,
Çünkü hiç bir zaman yalan söylemez gözlerimiz.

Kırıyoruz bazen şeytanın bacağını, mutlu olmak için gerçekten,
Çağırıyoruz masumları, açıyoruz kapıları, girsinler diye içeri yürekten.

Giren giriyor içeri, girmeyen gidiyor uzaklara, ayrılıyor kalbimizden,
Belki bir daha dönmemecesine, belki bir daha sevmemecesine,
Belki nefret edercesine, belki de kaçarcasına gidiyorlar.

Bir gün yollar keşisir elbet, sevgi düşmanı beyinlerle,
Kaç kere karşılaştık, pişman olup dönenlerle.

Giden gider, aldırmak yok, hayatın anlam yüklediği tuhaflıklara,
Daha alışmadık mı, aydınlık günün ardından gelen karanlıklara?

Her gecenin bir sabahı vardır, güneş doğuyor bak, gece bitiyor,
İsmi mutluluk olan at, koşa koşa, dört nala, kopmuş geliyor.