Mutluluğu hak ettin

''Hala bir umut vardı içimde.Ne çabukta bitirdi onca yılın hesabını.Kolayına mı geldi ne ayrılmak .Bunu kendi yapamamıştı da benden mi beklemişti .Kalbimi onaracak diye beklerken nasıl da bir anda yıkıp gitti !
Nasıl da inanmışım . Sevdiği ben değil ! tutunacağı bir dalmış meğer '' diye kendi kendine öfkeyle söylediklerini yine kendi dinliyordu.

Bunca hayal kırıklıkları, yanılgılarının çokluğundan yüreğini yordukça, içinden bir ses ''sevseydi bu kadar kolay kabullenmezdi ayrılığı ''diyordu . ''Hep ben uzattım ellerimi, hep ben dedim , hadi bir şans daha.Sanıyordum ki bu kez de o isteyecek. Ah.!.ah ! ne kadar da gururluymuş , korkakmış.'' diyen iç sesine cevap’’bilememişsin’’olması canını yakıyordu. ‘’Şansına yükledi hep olmayanları. Zamanı, fırsatları iyi değerlendiremedi de yine kabul etmedin, bekledin hep.. bekledin.! iyi de ne zamana kadar ? Hiç sormadın ki’’ diyen yüreğine sadece gözyaşlarıyla teselli veriyordu .

Mantığı , duygularını bastırmak için sürekli ‘’ Beklerken, seni mutlu edebildi mi ? Şikayetlerine sahip çıkabildi mi? İtirazlarında vurabildi mi masaya yumruklarını ? ‘’Hayır’’ diyerek direnebildi mi? Buna deymez miydin sen? Sense onun için ne çok şeylere göğüs germiştin. Hep kavga halindeydi seninle, senin her şeyi yoluna koyduğun halinle bile....o yüzden yarışa soktu kendini seninle, seni geçti işte...! orta yerde seni bırakarak ''git''dedin diye gitti.! Oysa o''git'' demeler ''gel''demenin fırtınasıydı , inadına gelmeliydi , inadına ….!
Sen ne için kavga ediyordun , O ne yapıyordu ki zamansız tavırları, zamansız dargınlığı değil miydi seni üzen? En ihtiyacın olduğu anlarda senin yanında olabildi mi? Ne seni anlayabildi ne de anlamaya çalıştı...''hep ben, hep ben ''dedi.Aradıysan, aradı...’’Gel’’ dediysen , geldi.Sevmek bu muydu..? Sen güldüğünde miydi sana gülmesi ’’ diyordu.

Yavaş , yavaş kendine gelmişti sanki .Ağlamak iyi gelmişti.İç sesini dinlemek de öyle.

Beyaz bir kağıda şunları yazıp , duvara astı ; ''Geçti artık. Geçti . Bu geç kalmalara şimdi ne desen boş . Yaşananları '' bir rüyaymış'' diyerek anmalısın ve bundan sonra da geriye bakmamalısın.
Ayaklarını aldığın dersle öyle bir yere vurmalısın ki , hızla umuda yükselmelisin.
Varsın resimler, şarkılar anılara kalsın, sen yarınında artık başka resimleri, başka şarkıları hayatına çağırmalısın.
Çünkü, mutluluğu hak ettin ''