Mutluluğun böylesi....

Küçük bir erkek çocuğuydu. Uysal ve sevimli. Bisiklet binmek en büyük beceresiydi. Yaşına göre ustalıkla sürerdi bisikletini.

Ben sırtımda çantam, okuldan dönerken sokağın başında beni karşılardı. Çantamı sırtımdan alıp bisikletiyle eve kadar taşırdı.

Okula ilk başladığı günü hatırlıyorum dün gibi. Bu kadar büyümüş olabileceğine inanamamıştım. O hala benim için o küçük çocuktu.

Arkadaştı, candı bana. Severdim onu, o da beni severdi bilirdim.

O küçük çocuk geçen hafta Marmara Üniversitesinden mezun oldu. Mezuniyet töreninde onu cübbesi içinde görünce tutamadım gözyaşlarımı.

Benim küçük kardeşim büyümüş delikanlı olmuş, onunla ne kadar gurur duyduğumu anlatmam mümkün değil.

Bize bu mutluluğu yaşattığın için sonsuz teşekkürler sana.

Dilerim hayatın güneşi her daim senin tarafından doğar. Bu güzel ve değerli günü bize yaşattığın için sana minnettarım.

İyi ki benim kardeşimsin. İyi ki hayatımda varsın....