Mutluluğun yolu sevgiden geçer

Sevgisiz mutluluk olmaz, bu iyi bilinir. Ama çoğu zaman bazı gereksiz korkulara, gereksiz önyargılara kapılıp uzak kalırız mutluluktan.

Şarkılardaki mutlulukta anlaşılmaz.

Şu sözlere bakın

''Unut sevme beni.” Eee başka ne buyurursunuz? Onu sevmesen ne olacak?

Başka “Bu aşkın sonu yok. Ne yazık ki hicran, gözyaşı dolu'' yoksa yok ne yapalım? Boynumuza ip bağlayıp kendimizi denize mi atalım?

Bence mutluluk bu değildir.

Bu olsa olsa arabesktir, karamsarlıktır.

Mutluluk nedir?

Mutluluk bir yolculuktur ve uzaklarda aramamak gerekir. Bence insanın boyu seviyesindedir mutluluk, hem de gözlerinin seviyesindedir. Ama bunu görebilmesi gerekir.

Mutluluğun zamanı, mekanı yoktur. Mutluluk gelince her yerde, her zaman mutlu olabilirsin.

Mutluluğun şartı şurtu olmaz. Eğerlerle başlayan cümleler kuruluyorsa, orada mutluluk yoktur. “Eğer bana jip alırsan, eğer bana ev alırsan, eğer bana kürk alırsan seni seviyorum, severim” deniyorsa, orada mutluluk yoktur. Çıkar ilişkisi vardır. Sonuç hüsran olur.

Mutlu olan insanlar için, villa, yalı gerekmez, mutlu olan insanlar için “samanlık seyran olur.”

Yaşadığımız, o sırada her şeyi unuttuğumuz andır mutluluk. Hayat bunu bize verir, değerini bilmeliyiz.

Mutluluk aslında yakınımızdadır. Yeter ki bunu anlayalım yani fark edelim.

Mutlu olmak için beklemeyelim, yarın çok geç olabilir. Yarın belki olmayabiliriz.