Mutluluk, içimizdeki çocuk

Kendimizi mutlu hissettiğimiz anlarda çocuklar gibi şen şakrak oluruz.Neşeli, eğlenceli ve keyifli oluruz.Herşeyi olumlu pencereden görürüz.

Asık suratlı yetişkinler, başkalarının neşe anlarına dahi, dudak kıvırırlar.Bir gün bir arkadaşım bana "Bu sabah çok neşeliyim, kendimi harika hissediyorum, hem de hiçbir sebep yokken dediğinde" bunu duyan annesi hemen lafa girip, "Her ay evin kirasını ne büyük zorluklarla ödüyoruz, bu konu da senin hiçbir fikrin yok, bu yüzden kendini çok mutlu hissediyor olmalısın" diyerek, arkadaşımın neşesini biranda söndürmüştü.

Bir başka arkadaşımın da babası, arkadaşımın hoşlandığı erkeğin, kendisinden hoşlandığını öğrendiği gün, arkadaşımın eve neşe içinde, gülümseyerek geldiğini görüp, "Düzelt şu yüzündeki aptal ifadeyi de, çabuk derslerine çalış" diyerek, arkadaşımın yüzündeki o güzel ifadeyi allak bullak etmişti.

Ciddi olarak bilinen insanların neşeli oldukları anlara pek fazla şahit olamayız.Çünkü onlar için neşe hafif bir duygudur.Bastırılması, gösterilmemesi hatta mümkünse yaşanmaması gerekir.Hala bazı yörelerimizde, gelinlerin evlilik törenlerinde, neşeyle eğlenmesine, dansetmesine, gülümsemesine kötü gözle bakılır.

Mutlu ve neşeli anlar ruhun enerji kaynağıdır.Kendi hayallerini gerçekleştirebilmiş, başarılı ve doyumlu insanların çocukluk neşelerini hiç kaybetmediklerine tanık oluruz.Çevrenizde asık suratlı ve ciddi, pek çok politikacı ve devlet adamı görürsünüz.Ama yaratıcıklıklarıyla, ortaya çıkarttıkları sanat eserleriyle dünyaya katkıda bulunmuş, sanatçı ve filozoflar, içlerindeki çocuğu kaybetmemiş insanlardır.Eğer kaybetmiş olsalardı, yaratıcı olamazlardı.

Mutlu olduğumuz anlarda, sesimizin betliğine aldırmadan şarkılar söyleriz, kilolarımıza aldırmadan, hoplayıp zıplar, dans ederiz.Mutlulukta, neşe, umut, merak ve yaratıcılık vardır.Bende kendimi mutlu hissettiğim zamanlarda hayal gücüm çok daha fazla çalışıyor, çok daha enerjik ve yaratıcı bir insan oluyorum.

Mutluluk, çocuk gibi olduğumuz anlardır.İçinizdeki çocuğu asla kaybetmeyin..