Mutluluk endeksimiz tavan yaptı(!?)

Şöyle bir düşündüm de toplum olarak, ülke olarak mutluluktan kuyruğumuzun tava sapına dönmesi için ne kadar da çok sebebimiz varmış:

Mutluyuz, çünkü; devletimizi en yüksek derecede temsil eden büyükelçimizi temsil ettiği ülke sınırları içerisinde ve hem de o ülkenin medyası önünde haşlayan bir başbakanımız var.

Mutluyuz, çünkü; kendisinden ve bakanlığından habersiz, çok önemli ülkelerin büyükelçi ve üst düzey diplomatları ile vızır vızır, kayıtsız küreksiz görüşmeler yapan fındık tüccarı genel başkan danışmanının, bu, devlet adabına ve teamüllere sığmayan hareketlerini içine sindirebilme hoşgörüsünü(?) gösterebilen bir eski başbakan, dış işleri bakanımız var.

Mutluyuz, çünkü; devlet hayatımızda bu, eşi benzeri olmayan gariplikleri yapan iktidarı iki günde alaşağı edebilecekken, bön bön bakan muhalefet partilerimiz var.

Mutluyuz, çünkü; dört bir tarafı doğalgaz ve petrol yatakları ile çevrili jeopolitik bir coğrafyada yaşamamıza, burnumuzun dibinde milletin çatır çatır petrol çıkarmasına rağmen ne petrol ne de doğalgaz çıkarabilen, üstüne üstlük de dünyanın en pahalı petrolünü kullanan dünyanın tek ülkesi ünvanımız var.

Mutluyuz, çünkü; -tipik ilkokul çocuğu jargonuyla- üç tarafı denizlerle çevrili ve irili ufaklı binlerce gölü olan bir yarımada ülkesi olmamıza rağmen adam gibi bir denizcilik ve balıkçılık politikası ve bunlardan sağladığı ciddi bir geliri olmayan dünyanın tek ülkesi ünvanımız var.

Mutluyuz, çünkü; seçimlerde kendilerine oy verelim diye odun, kömür, çeyrek altın, pirinç, şeker dağıtan partilerimiz ve bunlara prim ve oy veren bir sürü eşimiz dostumuz var.

Mutluyuz, çünkü; otel odasında mangal yapan sanatçılarımız(?), o kadar aldığı olimpiyat madalyasının üzerine yaptığı dopinglerden dolayı spordan men edilen sporcularımız(?), kendi toplumunu aşağılayarak yurtdışında ödüller alan ve bunları da marifet zanneden aydınlarımız(?), birçok toplumun bir yılda okuduğu kitap sayısını yüzyılda okumayan okurlarımız, vergi kaçırmayı, kaçak elektrik kullanmayı, sigortasız işçi çalıştırmayı, adam kazıklamayı, tefeciliği, üçkağıtçılığı, çalmayı ve çırpmayı bir halt zanneden ve buna prim veren sayısı hiç de azımsanmayacak irili-ufaklı hortumcu ve pipetçilerimiz var.

Mutluyuz, çünkü; bu kadar büyük bir beşeriyet mirasının üzerinde oturup da, bu kadar asır, bunca toprağa ve topluma hükmettikten sonra, acziyetin ve pısırıklığın sınırlarını zorlayan bir tarafımız var.

Mutluyuz, çünkü; mutlu olmanın ne demek olduğunu, nasıl gerçekten de mutlu olunacağını bizlere unutturan içte ve dışta bir sürü dostumuz(?) var.

Yaşasın mutluluk!

Yaşasın...