Mutluluk Memurları…

Bazı insanlar doğuştan borçludur... Bazıları ise doğuştan alacaklı..

Borçlu olanlar, başkaları için yaşarlar... Onların görevi başkalarını mutlu ederek, mutlu olmaktır... Herkesi mutlu etmek aslında kendilerini mutlu etmekle eşdeğerde tutulur, başkaları tarafından... Onlara bu görevleri sık sık hatırlatılır... Başkalarını yada kısaca yakınlarını mutlu etmek, kendilerinin de mutluluğu sayıldığı için, herkesi daha çok mutlu et çağrıları alırlar sık sık… Başkaları mutlu olduğu sürece de, onlara sen mutlumu sun diye sormak bile abesle iştigal sayılır... Dedim ya başkalarını daha çok mutlu ederek kendilerini de daha çok mutlu etmeleri gerekmektedir... Böyle bilinirler, böyle görülürler... Onlar doğuştan borçludurlar...

Bu kişilere durmak yasaktır... Yorulma hakları yoktur... Bir kerede siz, beni mutlu edin deme hakları yoktur... Bu kişiler ne kadar kendilerinden vaz geçerse, ne kadar alacaklılara (!) kendilerini adarsa, o kadar makbul olurlar... İstifa ve vazgeçme hakları hiç yoktur... Bunlara denir ki '' senin görevlerin kutsal!''... Kutsal bir şey yapanların duyacağı huşu onlara yeter de artar bileymiş...

Borçlu olanlar bir gün bile isyan etseler, haciz kağıdını alan herkesler peşine düşer... Kutsal görevleri hatırlatılır onlara... Tehdit, şantaj yada duygu sömürüsü… Fark etmez! Daha mutlu edilecek çok günler vardır, alacaklı olanlar...

Kader denilen, yarına çıkan merdivenlerin başında oyalanır durur işte borçlu olanlar... Çıkmaya başlasa, kendi yarınına, arkasında feryat figan… Binlerce kere sırtında taşıdığı insanlar, ona lanet okurlar...

Bu insanları çok çeşide ayırabiliriz aslında... Ama vermeyi içselleştirenlere, çeşitli adlar verilir. İyi baba, İyi anne, iyi evlat, iyi kardeş, iyi dost, iyi arkadaş, iyi sevgili...