Mutluluk nasıl bir şey

Çok sevdiğim bir dostumla dün yürürken, önümüzde birden küçük bir sokak kızı belirdi.Üzerinde kirli ve yırtık giysiler, ayağı çıplak, saçları birbirine dolaşmış bir halde kimseye aldırmadan ve kimseyi rahatsız etmeden caddede bir o yana bir bu yana yürüyor; arada durup vitrinlere bakıyordu.Kimi zaman hızlanıp kimi zaman yavaşlıyor, bazen sıkılıp kendince figürleriyle dans ediyor, kendi dünyasının tadını çıkarıyordu.

Nasıl bir dünyası olduğunun, nelere sahip olup, nelere olamadığının farkında mıydı bilemeyiz; ama yine de mutlu görünüyordu.Mutluluk nasıl bir şey diye düşündük o anda arkadaşımla? Acaba mutlu olmak hayatı biraz umursamamak mıydı? Yaşadığımız anın tadını çıkarabilmek, yaptıklarımızı kendimiz için yapmak.Biraz özele dökersek yaşamı sanırım mutlu olabiliriz.Ama bunu da bencilliğe çevirmeden yapmak gerekli tabi ki.

Yaşadığımız pire kadar sorunları deveye dönüştüren bizler, yine kopan büyük fırtınalara sırt çeviren de bizleriz.Hayata hangi gözle baktığımız, bize mutluluğumuzu tartma şansı veriyor.Herkesin dilinde dolaşan "pozitif düşün, mutlu yaşa" sözü belki biraz da uygulamaya konabilir.Ama bunu her an da yapamayabiliriz, mühim olan gerektiği anda bunu uygulayabilmek.