Mutluluk nerede?

Sen mutluluğu arıyorsun Çin’de, oysa o senin içinde

Yanı başındaki güzellikleri göremeyene görüyor denilir mi?

***

İnsanoğlu, mutluluğu hep hor kullanıyormuş,
Hep şikâyetçi, hep bıkkınmış…

Bir gün melekler, mutluluğu saklamaya karar vermişler.
Saklayalım, zor bulsunlar…
Zor buldukları için belki kıymetini bilirler, diyerek başlamışlar tartışmaya…
Sorun büyükmüş…

Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü…
Kimisi:
“Everest’in tepesine saklayalım” demiş.
Kimisi:
“Atlas Okyanusu’nun dibine” demiş.
Taç Mahalin kubbesi, Mekke sokakları, İtalyan sofrası…
Bir hastanenin yenidoğan odası, dondurma külahı, şarap şişesi…
Sigara paketi, lale bahçesi…

Pek çok yer düşünmüşler ama hiç biri yeterince zor gelmemiş.
Derken meleklerden biri:
“İçlerine saklayalım” demiş…
“Kimsenin aklına gelmez ki içine bakmak!”

İşte o gün bugündür mutluluk insanın içinde saklıymış…
Hiçbir mutluluk kolay bulunamıyor. Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü…
Emekte ve insanın içinde saklı mutluluk…
Ne başkasının ekmeğinde, ne başkasının evinde, ne de başka bir şeyde…
***
Mutluluğu aramak için okyanuslara açılmak gerekmez ki?

O bir istiridyenin içinde de saklı değil.

Ya da bir kelebeğin kanadında.

Ne de bir kartal yuvasında.

Bilenler için kalbin tam ortasında.