Mutluluk önce sensin

Mutluluk; bence yaşam demektir. Yaşamın derinden hissedilmesidir. Her şeyimizle, her parçamızla, her eksiğimiz ya da her fazlamızla yaşamaktan hzur duymamızdır. Yüzyıllardır insanlar mutluluk yolunda çabalamış, icatlar yapmış, savaşmış ama istediğine ulaşamamıştır. Neden ? Bu sorunun yanıtını arayalım.

Bence, araştırmaya kendi iç dünyamızdan başlamalıyız. Böylece doğru yolda ilerleriz... Kendimizi tanıyıp, gerekli hoşgörüyü gösterebilirsek mutluluğun giriş kapısını bulmuşuz demektir. Bunu nasıl yapabiliriz? İnsanın kendisine yabancı bir kişiymiş gibi bakarak tarafsız olması oldukça zordur. Öncelikle kendimize sorular yöneltelim. Hangi özelliklerimizi beğenmiyoruz. Bunları çoktan aza doğru sıralayalım. En zoru için bir çözüm bulmaya çalışalım. Olmazsa daha sonrakine geçelim. Önemli olan herhangi bir tanesinde çözüme ulaşmak başlangıç için çok önemlidir. Konuşmamızı, zekamızı, sinirli oluşumuzu, duygusallığımızı, kırılganlığımızı beğenmiyor olabiliriz. Bunlara fiziksel özelliklerimizi de rahatlıkla ekleyebiliriz. Saçlarımızın azlığını, seyrekliğini, kilo fazlalığımızı, cilt lekelerimizi, sivilce izlerimizi, yüzümüzdeki şekil bozukluklarını, kırışıklıkları, burnumuzun eğriliğini, büyüklüğünü ve daha nicelerini listeye ekleyebiliriz.

Fiziksel bir kusurun düzeltilmesinin insanın mutluluğuna ne katkısı olur diye düşünebiliriz. Ancak bunun ne kadar içiçe bir durum olduğunu biz gözlemleyebiliyoruz. Önemli olmadığı sanılan bir cilt lekesinin kaybolmasının, saçların eskisi kadar çok olmasının yaşamı ne kadar etkilediğini anlayabilmek için muhakkak görmek gereklidir.

Kişilerde mutluluk için bir kapı açmak başlangıç için yeterlidir.