Mutluluk Savaşçısı

Geceleri kendimi yalnız hissettiğim zamanlarda her zaman olduğu gibi sen düşüyorsun aklıma. Yine kendimi yapayalnız bir çocuk gibi hissetmeye başlıyorum.

 

Ne zaman kedimi ucu bucağı görünmeyen dipsiz bir kuyudan düşüyor gibi hissetsem tutunacak tek dalım oluyor: "Sen."

 

Ne olursa olsun sende buluyorum kendimi. Yine sana geliyorum. Soluğu senin yanında alıyorum.

 

Bilmiyorum hâlâ bizim için bir şans var mı ama imkansız dahi olsak seni sevmekten vazgeçecek gibi değil kalbim.

 

Tekrar düzelmeyecek bir şey için her gün kalbinin dayanamayacağı bir acıyı kalbine yüklemek midir sevmek? Hayır. Savaşmak gerek. Acılarını her gün büyütmek yerine mutluluk için savaşmayı göze alabilmeli insan. Hadi kalk savaş. Sonu iyi bitmese de acılar içinde boğulmaktansa "mutluluk savaşçısı" olup yenilmek daha iyidir.

 

Aşk dolu zaferler senin olsun. Mutluluk gözünden, sevdiğin kollarından ve aşk kalbinden hiç eksik olmasın.