Mutluluk verici ilaçlar

İlk duyduğum zaman bu ilaçlara hiç itibar etmemiştim, bir arkadaşım iki yıla yakın kullandığını ve artık onlarsız yaşayamadığını söylüyordu. "Bak tatlım, gece bir uyku ilacı alacaksın sabaha kadar paşalar gibi uyursun, sabah kalktığında ise bu mutluluk verici ilaçlar senin hayatını düzene sokar" dedi. Böyle yapay bir kontrol bana çok saçma geliyordu tepkilerini hislerini yansıtmak yerine onları susturmak makinaya bağlanmak gibi bir şey olamalı diye düşündüm hep. Hani beyin ölümü gerçekleşen bir insanın makinayla yaşatılmasından başka bir şey olamazdı, insan yaşar insan hisseder bunlar bizim yaradılışımızın gayesi, bunları bir kenara bırakıp çevremizdeki olaylara karşı tepkisisleşmekte ne demek oluyor? Lakin gel gelelim oluyormuş evet her insanın tıkandığı bir dönem varmış, böylesine bir travma sonucu kendimden korktuğum için doktora gidip muayene oldum, tabiki sonucunda elimde reçete bu ilaçları eczaneden almaktan başka çarem yokmuş gibi geldi. İstemesemde kullanmaya başladım, akşamları dokuz gibi uyuyordum eh en azından uzun zamandır gece uykusu uyumayan ben yarasa modundan çıkıp normal insan moduna girmeye başladım. Sabah bir adet cipralex tablet ve sonra mutlu mutlu bakıyordum insanlara. Çevremdekiler bu halimden önce endişe etmeye başladılar, hani doğal olarak yan etkileri vardı ilaçların gündüz de uyumak istiyordum, sonra alıştılar tabiki uykuyu sevdiğimi aman uyu boşver demeye başladılar, artık canlarınıda sıkmadığım için bizden uzak olsunda ne yaparsa yapsın halleri vardı. Bu kadar tepkisiz oluşum çevremdekileri sevindiriyordu onları artık yormuyordum çünkü, çok ta kullanmadım üç ay sonra kesmeye karar verdim ve bıraktığımın ertesi günü ilk sorun başladı. Korkmadım değil hani sakin bir dönemdi ilaç kullanırken oysa şimdi ne olacaktı eski gerimi gelecekti ya daha kötü şeyler yaşarsam, ya tekrar sinirlerime hakim olamayıp sonucu ağır olursa veya bir daha hiç kontrol edemezsem kendimi eeee yeter be lale devri bitti diye onlardan o üç ayın hesabını sorarsam, bilmiyorum bunların hiçbirini. Evet nerdeyse iki haftadır kullanmıyorum eski uykusuz günlerime kavuştum, fakat bundan rahatsız değilim hissiz biri olamaktan nefret ediyorum, ben onların bir oyuncağı değilim ben onların paketleyip rafa kaldırabilecekleri ve sen sadece bizim istediğimiz zaman ortaya çık diyecekleri bir şey de değilim. Kısacası ben insanım anlıyor musunuz? Onlar için imal edilmedim, sıkıcı ve sıradan hayatlarına renk getirmek için de yokum. Huzurlu olmak istiyorum bunuda ilaçlarla yapmak istemiyorum, benim tercihim bu, bir seçim yapmak zorundayım ya kendimi seçeceğim yada köleliği.