Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

31 Mayıs '10

 
Kategori
Sosyoloji
 

Mutluluk

Bu sabah işyerime tramvayla gittim. Tramvaydan inip her zaman simit aldığım simitçi bayanın tezgahına yönelince minik bir kız çocuğununda simit satan annesinin yanında çocuk arabası içinde beklediğini gördüm. Kızınızmı demeye kalmadan küçük hanımla aramda müthiş bir elektirk oluştu. Annesi " sizi sevdi ablası " dedi teyzesi konumunda olmama rağmen. Biraz konuşup, birbirimize el salldıktan sonra işyerime geldim.

Masama oturup çaydan bir yudum aldıktan sonra bir arkadaşımın hafta başlarında muzipçe mırıldandığı " Tanrım nasıl adapte olucez " sözü geldi aklıma.Gülümsedim.

Muhasebe işlerinde ay sonları yoğun olur. Yani bugünde öyleydi. Ama insan kendisi dingin olunca sanki daha az sorun yaşıyor. Ya da sorunları daha kolay berteraf edebiliyor. Olaylara üçünçü bir şahıs gibi adil bakıp, direkt tarafmışcasına gayret gösterip, gerisini de allaha bırakmak en iyi neticeyi veriyor. (Sanki hep böyleymişim gibi konuştum)

Uzatmayayım ödemelerle ilgili iş arkadaşım hasta olduğundan gönüllü olarak bugün son ödeme günü olan emlak vergisini ödemek üzere dışarı çıktım. Aman allahım upuzun bir sıra. Sinirlenmeden sıraya girip bekleyip ödemeyi yaptım. Çıkarken sıranın en arkalarında görme engelli bir beyfendini olduğunu gördüm. Geri dönüp güvenlik görevlisinden rica ettim onu fazla bekletmeden içeri alabilirmi diye. Ama nafile. Neymiş efendim herkez itiraz edermiş. Aslında herkesten ben o görme özürlü beyfendi için izin alırdım ama öyle asil ve yürekli bir duruşu vardıki bu engelli beyfendinin önce ödeme yapmasına müsade edermisiniz demeye bir türlü cesaret edemedim. Belkide gururu incinir diye sesimi çıkarmadım. Düşündüm ve o zaten engelini aşmış, asıl engelli kapıda duran korkak güvenlik görevlisi olsa gerekti.

Genelde düşünürdüm toplumda çok olumsuz insan ve olay var diye. Sabah minicik çocuğunu bırakacak kimsesii olmadığı için yanında getirip yaşam mücadelesi veren saygı duyulası simitçi hanımda, emlak vergisi ödemek için uzun bir kuyruğa giren görme engelli beyfendide binlerce olumsuzluğu bir anda silip geçti beynimden.İyiki sizin gibi düzgün insanlar var dedim tekrar işyerime dönerken.Belkide bu çirkinliklerde dolu dünyayı sizin gibi insanlar yaşanılası kılıyor.Sevgiyle kalın

 
Toplam blog
: 6
: 622
Kayıt tarihi
: 28.12.09
 
 

1971 Doğumluyum. Antalya'da yaşıyorum. Sıkıntı ve streslerle dolu olsa bile kendi yaşamıma da başkal..