Mutluluk

Hep mutlu olmak ve mutlu kalmak… Öyle ki mutluluk sebepsiz olmalı. Bir nedene dayalı ise mutluluk, o neden ortadan kalktığında yine mutsuz olur insan. Mutlu insanlar, mıknatıs gibi diğer insanları da çekim alanına alır!..Onun için insan başkaları tarafından sevildiği için mutlu olmaz, aksine kendisi mutlu olduğu için başkaları da onu sever… Ve hiçbir nedene dayalı olmamalı mutluluk. Kısaca sadece mutlu olunmalı!... Bu ise yaşanması gereken bir bilinç hali ile ilgilidir.. 

Mutluluğa ilişkin bilinç tiplerini üç aşamalı gruba ayırabiliriz. 

Birinci aşama ilkel tiplerdir. Onlar kendi duygularını kontrol edemezler. Hep arzuları ve hayal kırıklıkları ile yaşarlar. Çoğu kere saldırgan ve hatta vahşi bile olabilirler. Yaptıklarından üzüntü de duyarlar ama eylemleri hep düşüncelerinden önce olur. .Pek çok yıkıma ve olumsuzluklara neden olabilirler. Çünkü yaptıklarının farkında değildirler. Böyle insanlara acımak ve şefkat göstermek gerek… 

İkinci aşama her şeyden kaçınmadır. Her türlü zevkten mahrumiyet, her türlü hazdan kaçınmadır. Bu basit bir yoldur. Eğer biz hiçbir şeyden zevk almıyorsak, kaçınıyorsak, sonuçta hayal kırıklığı da olmayacak demektir. Tamam. Ama doğanın bize sunduğu güzelliklerden mahrum yaşamak niye?!.. Keza gerçek bilgelik kaçınarak değil, sınama yanılmayla, hata yaparak ama sonunda doğruyu bularak elde edilir. Bir emek sonucu elde edileceği için de kıymet kazanır… 

Üçüncüsü ise kendimizi sonsuzluğa açık tutmak…Sırasında mesafeli, sırasında elde etmek için rekabetçi, sırasında sakınan ama sırasında da doğanın sunduğu güzellikleri tatmaktan uzak kalmayan, kimseye zarar vermeyen, kendine zarar gelmesine de izin vermeyen bir denge içinde. Öyle ki her şeyi tatmaya açık ama her hangi biri kaybolduğunda, hayal kırıklığı yaşamayan.. Biri kalsa bile mutlu olabilmek, hatta o bile yok olsa da… 

Ünlü şair, düşünür, matematikçi ve gökbilimci Hayyam bunun sırrını keşfetmişe benziyor!.. Ne dersiniz… 

Yarap! bana azap emrediyorsun ama 

Beni mahkum edeceksin hangi yerde?!.. 

Senin bulunduğun yerde yaşamaz ki azap,  

Bilmem bulunmadığın yer nerde…