Mutsuz

İnsanın hayatı iniş çıkışlarla doludur. Kimimiz hayatımızın en kötü noktalarında o dipsiz uçurumun kıyısına düşmek üzere hissederiz kendimizi...

Bazen hayattan zevk almamaya başlarız çünkü hayatımızı sorgulamaya başlamışızdır aslında, neden bunları yaşıyorum ? Ve neden ben? soruları takılır aklımıza.

Bazen kendimizi avuturuz küçük mutluluklarla bazen de başkalarının büyük mutluluklarını kıskanırız.... Neden onlar o kadar mutlular da ben mutsuzum deriz? O an düşünemeyiz mutlu sandığımız kişilerin de aslında mutsuz olabileceğini görünüşe aldanmamak gerekeceğini ........... Hepimizin böyle dönemleri olmuştur .......

Öyle bir yalnızlık hissederiz ki bazen bu o kadar garip bir yalnızlıktır ki koca kalabalığın gürültünün içinde yalnız hissedersiniz kendinizi.... Yalnızlık belki de tek başına olmaktan daha fazlasıdır, bir çokluğun içinde tek olmaktır....

Ve garip bir kıskançlık doludur kalbiniz haketmedim bunları diye düşünürsünüz ne yaptım da kaderim böyle şekil aldı dersiniz neden?

Cevap ise

Aslında kişinin kendisindedir.

Kişi kaderini kendi elleriyle çizer....

Mutsuzdur çünkü umutsuzdur.

Mutsuzdur çünkü yenilmiştir savaşmadan daha en baştan.

Mutsuzdur, çünkü bir hiç olduğun düşünüyodur artık sevmiyordur kendini aciz bir varlık olmuştur kendi gözünde.

Mutsuzdur çünkü inanmıyordur, Rab'binin yanında olduğuna oysa Allah ona sığınanları asla yalnız bırakmaz ve sizi sizden daha iyi tanıyan yaradandır...

Hayat güzeldir tabiki bir o kadar da zor ....

Nefes almanın değerini ancak nefesimiz kesildiği zaman anlarız ....... Hayat da öyledir... Sımsıkı bağlanmadıkça onun önemini değerini anlamadıkça ne o size yeni kapılar açar ne de siz mutlu olabilecek yeni kapılar bulabilrisiniz.....