Myanmar ya da cunta faciası

Bir kaç gündür Myanmar'daki faciayı ibret ve dehşetle izliyorum. Ölü sayısı ilk gün onbin olarak açıklanmıştı.

Sonradan yüzbini geçebileceği açıklandı. Myanmar'daki Cunta hala dost dedikleri Çin, Hindistan ve Tayland dışında ülkelerin yardımlarına vize vermemeye kararlı. Ne kadar üzücü bir durum. Ama cuntaların ve dikta rejimlerinin karakteristiği bu." Bir kaç dost dışında herkes düşman."

Nitekim İnsanlık Tarihi böyle trajedilerle sık sık karşılaştı. Çok geriye gitmeye de gerek yok. Rusya'da Çernobil Faciası yaşandığında dünyadaki sismik göstergeler çılgın gibi hareket ettiği halde Sovyetler ancak radyoaktif bulutlar Avrupa üzerine hareket ettikten sonra örtbas edilemiyeceğini anlayıp açıklamak zorunda kalmışlardı. Gerek Sovyetler Birliği gerekse Çin Halk Cumhuriyeti ülkelerinde meydana gelen can yakıcı büyük depremleri olaydan çok sonra, saklanamayacak hale gelince açıklamışlardır. Bu durumun birinci gerekçesi "Biz büyük devletiz kendimize yeteriz" gibi görünse de asıl gerekçe "Aman pisliğimizi kimse görmesin"telaşıdır.

Çünkü yardım kuruluşları halkla birebir temasa geçtiğinde rejimin foyası ortaya çıkacak"Özgürlük Havarilerinin" ülkeyi ne kadar özgürleştirdikleri(!) halkın ne kadar refah içinde yaşadığı(!) anlaşılacaktı.

Cuntanın , diktanın sağı solu olmaz al birini vur ötekine. Ben sadece şu anda aklıma gelenleri yazıyorum.

Dikta kafalılar da ayrı bir alem. 1999 Depreminde bazı dikta kafalılar Amerikan Hastahane Gemisine karşı çıktıkları gibi bazı uçuk ırkçılar da Türk Kanının safiyetini korumak adına yabancıların kan bağışına karşı çıkıyorlardı.

Yazımı bir gülücükle bitirmek istiyorum.

"- İmdaaaat!!! Boğuluyoruuuuum!!

"- Yakala şu ipin ucunu."

"- O ip İngiliz ipi olmaz."

"- Şunu yakala."

"- Fransız ipi istemeeeeem!!"

"- İmdaaaat!! İmd.....gurk....gurk..glu..glu.."