N’ olur beni O’ ndan önce öldür Allah’ ım…

Her yürekten sevenin aklından geçmiştir bu dilek. Sevdiğinin acısını görmek, dilini yitirmek, kendine küsmek, yemekten içmekten kesilmek, anlamsızlaşmak… Gülmek denen o ilahi güzelliğin içinde bile artık, her an potansiyel gözyaşları taşımak, hatta olmadık anlarda taşırmak o gözyaşlarını gözlerinden, kontrol edemeden… Bu öylesine bir kaybetme korkusudur ki, öyle bir acıdır ki, düşüncesi bile ağlatır insanı. Ve dayanamayıp, insan bunu diler işte… Gerçek seven, taa içinden seven, içini titreterek seven dayanamaz sevdiğinin hiçbir türlü acısına, kıyamaz bakmaya bile O’ na…

Sizin için nedir hayatı anlamlı kılan şeyler, hiç düşündünüz mü? İnanın, düşününce farkına varacaksınız ki bu listenin başında sevdikleriniz var, sevdiğiniz var… Öyle bir yer vardır ki, eşya anlamını tamamıyla yitirir insanoğlunun hayatında. Geriye sadece hayatınızdaki insanlardan, sevdiklerinizden, sevdiğinizden oluşan bir esas küme kalır. Ben çok insan tanıyorum sevdiğini izlerken gözü parlayan sevincinden, burnunun direği sızlayan sevgisinden; hatta o kadar çok seven ki bakmaya bile kıyamayan, ya da O’ na belli etmeden sevdiğini her dem gözünün ucuyla izleyen...

Anılarla baş etmek bir zor, O ölmüşken yaşıyor olduğuna kızmak; bunu hazmedememek bir zor, bir gün tekrar bir başka alemde kavuşmak ümidiyle her geçen günü sabırsızlıkla savmak bir zor, böylesine boşalmışken ruhunuz, içiniz; böylesine isteksizken kendine bile; kendine katlanmak bir zordur…

Hele de siz anneyseniz, karnınızın içinde yaşam bulmuşsa yitirdiğiniz; sizin kanınızla, sizin soluduğunuz havayla büyümüşse içinizde ilkin, toprağı olmuşsanız O’ nun, suyu olmuşsanız… Sonra, o çiçeğinizi koklamaya doyamamışsanız bir de…

Dünyanın dört bir yanında ve de ülkemizde ne çok anne gördü/ görüyor evladının acısını kavgalar, çatışmalar, savaşlar yüzünden… Ölüm, ecelle değilse ve sıralı değilse daha zor katlanması… Ve biz insan soyu hala anlayamamış olsak da; hiçbir şey mühim değil bir yaşamın kutsallığından… Artık, evlatlarını gömen anne babaların olduğu bir dünyada yaşamak istemiyorsak; olması gerektiği gibi; sıralı ve ecelle gelen ölümler sonucunda anne babasını huzur içinde gömen evlatlardan oluşan bir dünya istiyorsak,

Allah’ ın yaratmış olduğu her zerre güzellik aşkına; yeter!

Bitsin artık yeryüzündeki tüm savaşlar!

D. Dara KILINÇ

ddarakilinc@hotmail.com