Nankör kedi

Bir pasajın karanlık ve kirli bodrumunda açtılar gözlerini dünyaya. Bir anne kedinin dört yavrusuydular. Minik ve titreyen çeneleri, açılmamış gözleri, kıpır kıpır oynayan kulakları ile daha az önce doğdular. Anneleri yorgun ve bitkin görünüyor. Ama annelik içgüdüsü ile yavrularını yalayıp temizleme gayreti içinde. Bir yandanda ayakları ile sıkıca sarmış ki uzaklaşmasın yavruları. Yavrular daha miyavlamayı bile bilmiyorlar. Annelerine sokulup memelerine saldırıyorlar. Anne hem doğum yapacağı, hemde insanlardan korkup çöpleri karıştıramayıp aç kaldığı için sütü yok denecek kadar az. Yavruların her biri bir türlü, kimi kahverengi-beyaz, kimi siyah-beyaz anneleri gibi, bir tanesi ise sırf kül rengi... Doğdukları yer karanlık, pis ve kirli. Yukarıdan ayak sesleri duyuluyor. Derken bir ışık yanıyor yeni açılan gözleri ilk kez karşılaşıyor ışıkla. Korku ve merakla karışık duygular içinde sıkıca yumuyorlar gözlerini. Daha bir sokuluyorlar annelerine. Anneleri telaş ve korku ile kafasını kaldırıyor.

Yorgun ve bitkin halinden eser kalmıyor bir anda. Kendilerine yaklaşan ayaklara hiddetle bakıyor. Her an saldırmaya hazırım diyor tavırları. Küçük bir çocuk yanlarına yaklaşıp elindeki ekmek parçalarını uzatıyor anne kediye. Kedi ekmeği alıp almamakta tereddütlü... Ama hem kendi, hemde yavruları aç. Dikkatli bir şekilde önüne konan ekmekleri yiyor. Zaman zaman gözü yavrularında ve ekmek veren elde olduğu halde... Çıkıp gidiyor ufak çocuk ama az sonra geri geliyor. Elinde bir mukavva kutu ve su kabı olduğu halde... Önce su kabını uzatıyor kediye, kana kana içiyor kedi suyu. Sonra kutuya alıyor kedileri çocuk. Anne kedi tedirgin ama güveniyor bu kez insanoğluna. Hem nasıl tedirgin olmasın, daha önce çok çekmişti insalardan. Her fırsatta akla gelmedik şekilde eziyet görmüştü. Nankörlük doğuştan gelmezdi, sonradan öğrenilirdi. Tam birine güvenir sever, ardından işkence gibi günler. Kaçar, bu kez sokakta kendi hemcinsleri dışlar. Tüm çöp tenekeleri, dükkân önleri parsellenmiştir. Aç günler, soğuk günler, acı günler. Gel de inan insanoğluna. Ama bu çocuk öyle görünmüyor en azından şimdilik. Nankörlüğü bırakıp güvenmek lazım der içinden. Hem kendi, hem yavruları için. Bir şans daha verir insanoğluna. Şimdi göreceğiz nankör olan o mu yoksa biz mi?