Nar Tanesi Gidişler Birikirken…

Kimi kadınların yaraları gülüşlerinde saklıdır ve yaralarından bal damlar…

O yaralar ki dize olur, şiir olur, yazı olur…

Olur da olur…

Birilerinin çiziklerine, kesiklerine ve hatta açık düş yaralarına iyi gelir gülüşleri, yazıları, çizileri… Onarır, sarar sarmalar onları…

Oysa bir yandan da inceden inceye taaa en derinlerindeki kendi kabuklarını kanırtmaktadır, gülüşlerinin arkasına saklanarak…

O lunapark coşkulu bakışlarının arkasına saklar Lut Gölü yalnızlıklarını…

Anılarının tortusuyla demler Lila rengi gecelerini…

Düş infazcılarından bir bir vurgun yerken, Ege mavisi hayaller bir türlü maya tutmaz bedeninde…

Ürperir…

Ateşi kucaklarken bir dolu anıyı da yakar lavlarıyla geçmişinin…

Sonra,

Yaktığı gemilerin dumanına karışır gölgesi

Ardına bakmadan gider…

O en efkârlı hali bu menzilsiz gidişin,

Dilenci çanağı ruhuna Hüsnü Yusuf’lar bırakır… Yitirdiği yılları takdis ederken hüzünlü şarkılar…

Bu hikâyeye de gülüşünün rengini, ıslığının sesini bırakır süzülür usulca kapattığı kapıları açmamacasına…

Sevtap Özkahraman

08 / 02 / 2018