Narsisistik yönetim bozukluğu ve Ertuğrul ‘Sağlam’ası

Öncelikle son zamanlarda hayli popüler olan Narsisizm’in belirtilerinden bahsetmenin hayli yerinde olacağı kanısındayım: kişiler kendisinin çok önemli olduğu duygusunu taşır,

sınırsız başarı, güç, zeka, ya da kusursuz sevgi düşlemleri üzerine kafa yorar,

çok beğenilmek ister,

kişilerarası ilişkileri kendi çıkarı için kullanır,

empati yapamaz,

çoğu zaman başkalarını kıskanır ya da başkalarının kendisini kıskandığına inanır,

kendini beğenmiş davranış ya da tutumlar sergiler.

Bir şekilde milenyumdan sonra Türkiye’ deki büyük kulüplerin yönetiliş biçimlerinde bu tarz bir psikolojinin boy gösterdiğini hissetmemek ne yazık ki mümkün değil. Ne de olsa futbolumuzda her geçen gün yeni bir Cumhuriyet tarzı oluşmakta. ‘X’ Cumhuriyeti, ‘Y’ Cumhuriyeti, ‘Z’ Cumhuriyeti vs.. vs..

Türk futbolunda birileri yeni Cumhuriyetler kurarken; kovulmuş, forvet iken defans oynatılmış, şampiyonlar ligi tarihinin en farklı yenilgisine adını yazdırmış (Liverpool 8-0 Beşiktaş) ama gençliğinde mühendisliği kazanmış, spor akademisinden mezun olmuş ve bir de master’ını tamamlamış olan teknik direktör Ertuğrul Sağlam, aslında soyut olmanın önüne geçememiş bu eski ama yeni (çarpıtılmış şekliyle) yönetim biçiminin sağlamasını öylesine iyi yapmış ki ve galiba her seferinde sıfır sayısına ulaşmış ki, Bursaspor beşinci büyük olmayı başarmış. Devrimin adı bugün Bursaspor, yarın Kayserispor, öbür gün Eskişehirspor. Yolunuz açık olsun, büyümüşte küçülmüşler...

Bir Fenerbahçe taraftarı.

Emre Karataş