Nasıl bir hayat?

Daha lise dönemin de iken insana hayat, herkesin bildiği gibi toz pembe görünür. Bir erkek için üniversite yani tahsili devam etneyecek ise, asıl hedef hemen askerlik meselesine kaydırılır. Şöyle böyle derken o da ömürden gelir geçer sonrasıda bakarsınız yaş 35-36! Evlenmişsiniz, çocuklarınız var, hayata bakış açınız değişimiş ve kaybettikleriniz!Bir daha göremeyeceniğiniz, anne, baba, abi, abla ve ...

Yaşadıklarımızı gözden geçirince, yerine göre boş yere sinirlenmeler, kırılmalar veya kırmalar, tartışmalar, küsmeler... Değer mi diye soruyor insan kendine. DEĞMEZ, evet kesinlike DEĞMEZ diyebiliyor muyuz acaba?

Hep çalıştım, durmadan, gece gündüz her türlü fedakarlıkla, dürüstçe, kesinlikle karşılık beklemeden, seneler geçtikçe karşılığını da gördüm bu fedakarlıklarımın, bir gün benim de yüzümün güleceğinden emindim. Böyle güzel şeyler düşünüp, ileriye yönelik hayallerimi kurarken onun yardımına koş, bir diğerinin yardımına koş, bir de bakmışsın ki ömrünün en güzel 7-8 yılını boş yere harcamışsın.

DEĞMİŞ Mİ? İşte bu soruya bazen evet , bazen hayır diyorum. Sonra... Sonrası sabır, sabır, sabır ...... dinliyorum, Funda Arar'dan camdan kalp adlı parçayı ve gerçekten üzülüyorum, geçen boş zamana ve kayıplarıma, sonra çevremdeki arkadaşlarımın da sayesinde haydi diyorum, ben bu hayatı seviyorum, ben bu hayatı seviyorum diyorum ve yeniden sarılıyorum HAYATA.

HİÇ KİMSEYİ KIRMAMAK VE HİÇ KİMSEYE KIRILMAMAK DİLEĞİ İLE;