Nasıl olacak?..

Zor bu vicdan işleri!

Doğrusuyla, eğrisiyle tam yapmak. İçine de sindirmek üstelik, sen kalabilmek çok zor. Bir karara varmak değil, o kararda kalabilmek. Düştükten sonra kalkmak değil de, hiç düşmemişçesine durmak isterken, göz göre göre yeniden düşmek zor. İnsan olmanın iyilik zannedildiği şu zamanda; olabilmek değil de, insan kalabilmek çok zor.

Bazen müzik dinlerken ya da çay içerken, bazen de yolda dışarıyı izlerken aklıma geldiğinde ve beni üzdüğünde, üzülmemiş gibi yapıyorum. Bazen uyumaya çalışıyorum, telefonu kurcalıyorum bazen, bazen de yazı yazıyorum. Elimde değil; uzaklardaki yakınlarımın ya da bir zamanlar yakın duranların uzaklığına üzülmek. Elimde değil; hiç yoklar ya da olmamışlar gibi hayatıma devam ederken zorlanmak. 

Kimi zaman demlediğin çayını paylaştığın; acını ya da sevincini paylaştıklarının ne kadar yakınında olduğunu, kalbini kırdığında anlıyorsun. Bu insan ilişkileri zor ya!

Seni seveni sevmek, sevdiğinle olabilmek. Birlikte olduğunla mutlu olmak, mutlu kalabilmek... Hele bir de bazen hiç biri değilken; aradayken, hissedemezken değil mutluluk, inanmak çok zor. İnsana bile değil üstelik... var olduğuna inandığın sevgiye, gerçeğe, mutluluğa veya geleceğe.

Hepsine, herşeye...

14.02.-15.02.16

Hayat çok zor...