Nasıl panik atak oldum!

2003 Mayıs…

Öğleden sonra ofiste, güzel gün, bahar ışığı, güneş, dosyalarımı toparlamaya karar veriyorum. Baharın enerjisi içimde, tek tek ofiste dosyaları masama koyup, etiketlerini temizliyorum ve silip dolaba yerleştiriyorum. 

Saat kaç acaba!

Sanki tansiyonum düştü, saat erkenmiş, 15.00 olmus, bisküvi almaya 7. Kata çıkıp almaya karar veriyorum.

Bektaş Bey, tatlı ne var tansiyonum düştü bir şeyler verirmisin..

Hangisinden istersin Gülay Hn? Bunları yeni aldım, bu da var!

Ufff…!

Ne oldu hayırdır!

Ay bilmiyorum, ver birşeyler ay kafam!

Gülay hn. ne oluyor demeye kalmadı!

Bir güç beni yukarı zıplatmaya başladı, çırpınmaya başladım ama yukarı zıplar vaziyetteyim sanki!

Beni tutmaya çalışan yemekhane görevlileri, fluu sesler kulağımda;

.

.

Gülay hn. Sakin olun!

Gülay hn neyiniz var? 

Gülay hn.

Gülay hn…

Allah'ım ölüyor muyum, beynim! Beynime bir şey oluyor! Göğsümden boğazıma doğru bir yanma, ensem ensem boynum içine alev topu koymuşlar, nefes alamıyorum sanki gelmiyor, gitmiyor. Çenem kasılmış gibi, ağzım, boğazım kupkuru!

Beynimde bir şimşek alev alev, gözlerim sabit değil

Allah'ım! benim henüz ölmemem gerek!

Lütfen Allah'ım, beni öldürme, daha çok küçük oğlum, bensiz olmazzz lütfen…

Gülay hn duyuyormusunuz sakin olun, bir şey yok..

Ben ölüyorum nasıl bir şey yok, hemen beni götürün hastaneye...

Tamam, gelin haydi, diyorlar ama yürüyemiyorum..

Asansörle aşağı indiriliyorum 3 yada 5 kişi tarafından, aşağıya, müdürüme haber verilmiş,  herkes başımda toplaşmış, beni oturttular, sakinleştirmeye çalışıyorlar.

Bazıları korkmuş, benim bu halimden, üzüntü ve ağlamakla bana bakanlar görüyorum.

Sakinleştim 5 dakika sonra… ohhhh

Arkadaşlar ne oldu bana bilmiyorum, hayatımda böyle bir şey hiç yaşamadım, ölüyorum sandım şükür simdi iyi gibiyim. 

O gelen ne idi benim içimden hızla tırmanıp giden anlayamadım yahu!

Ohh.. şükür..

İyimisiniz?

Evet evet.

Aaa….

Amaaaa..

Allahım yine ay ben ölüyorum, demin olmadı şimdi beni götürün ay bu ne çabukkkkk hemen nolur ….

Kendimi Alman Hastanesi acilinde doktorun gereksiz sorularına carlarken buluyorum, oysa çok sakin biriyim, kimseye bağırmam ki!

Ama doktor soruyor da soruyor;  ne oldu, ne zaman oldu, nasıl bir şey! diye 

Ben de ona ben ölüyorum,soru sorma beni çabuk, acil kurtar diye bağırıyorum.

Ne yaptılar bilmiyorum o vakit 

Az biraz sonra sakinliyorum, şirketten Zeynep ve Yavuz bey yanımdalar…

Eşimi aramışlar, kimse ne olduğunu bilmiyor, anlamıyor.

En önemlisi ben anlamadım ki…

Diyazem koldan bir iğne, bir zanax….

Hastaneden eşim gelince çıkıyoruz..

Sakinim, iyiyim.. ama bu gelen neydi! Sorgulamıyorumo an, geçti gitti…

Ertesi gün eşim ofise götürüyor, izin veriyorlar dinlen bugün diye, sonraki gün şirkette yemek saati, asansördeyiz, katları çıkıyoruz ve 7. Kata gelmeden fenalaşıyorum, çıkamam oraya, aynısı olacak, oluyor bile,,, koşarak işyerinden kaçıyorum, ilk taksi ile eve gidiyorum, kalbim atıyor, içim korkulu…

Böyle devam eden günlerin peşinden;

Anlaşılıyor ki Panik Atak.. misafirim gelmiş, Alman Hastanesine o yıl hep ACİL!  girişlerim var, daha sonra eşimin araştırmaları ile güven içinde  bulduğum doktorum, psikiyatrım, Dr. Haşmet Bey ile tedaviye, psikiyatr görüşmelerine ve Prozac ile Zanax’a başlıyoruz. 

İyi olmam gerek, çocuğum var hemen neyse tedavi olayım ilaçlarımı içeyim… Her sabah ve akşam yarım zanax ve antidepresanımı içiyorum, panikler arada yokluyor.. eve kaçıp gelmeler, çarpıntılar, beyin kanaması geçiriyorum dediğim zamanlar mevcut..

Zaman geçtikçe;

Metroya binemiyorum (Tam 12 yıl)

Otobüse binemiyorum (Tam 10 yıl)

Avm gidemiyorum (sakin ve kalabalığı olmadığı sürece sorun yok su ve ilacım yanımda ise)

.

.

Dualarım arttı, hergün her saat dua okuyorum, elimde nazar duaları, sayıları 4444 olan Tefriciye duası, Felak, Nas, Ayetel Kürsi, Allahım eski ben olayım lütfen, neşeli, enerjik, korkusuz, cesur Gügü…

Panik atak sebebim ise  bu olayın olmasından 2 gün önce boğazımda yapışıp kalan maydanoz!

Evet tetikleyen maydanoz oldu.. ağzıma koymuyorum artık 

Haşmet bey “işten sakın ayrılma, hayatına devam etmelisin, zorlamalısın, yoksa kapanırsan daha ileriye taşırsın bu boyutunu, iyileşmeye doğru gitmek, rutinini değişmemektir” dedi. 

Peki!

Ona da peki!

……

 

2 yıl yemekhaneye çıkamadım!

Ve kimse bana bu ilaca bağlanırsan kurtulmak zor demedi, 

Hep araştırdım panik atak nereden gelir, nasıl olur, ne yapmalı, önüme hep "nefes" çıkıyor, ama nasıl ne şekilde yapacağım…

Okuyorum, biliyorum, bildiğimi yine biliyorum, ama adım yok, ileriye bakmayı değil niye geldin, eski halime geç diye onu güçlendirip, dirençlediğimi bilemezdim ki…

 

Tam 9 yıl ilaç ile bağımlılığım ve zamanım sürüyor, artık pembe zanax yerine mor içiyorum kırıp, kırıp, eşimin haberi yok, o azalttığımı sanıyor, gizlice içiyorum. 

Kızmasın diye!

Korkuyorum ya o paniklik yine gelirse,

Ya yine olursa, ama 9 yılda 3 kere oldu, olsun yine de önlem olsun 3 saatte bir almaya başladım iyice doz aştı kendini…

Araştır Gügü dedi bilen arkadaşım, bu böyle olmaz.

Haklısın dedim

Silkelen yıllar geçiyor

Şimdi iki çocucuğun var ve insanlara belli etmeyeyim diye ilaç içip beynini köreltiyorsun ..

Çareler bul, çarelerine adım at..

Yine bir ufffff!

 

Ne oldu bana..

Bilin bakalım

LUPUS (SLE) olmuşum 10 gün raporluyum, inliyorum.

Dr. J.Klod ve Romatolog Doktorum M. İnanç

İnanamıyorlar Sedimantasyonum %98 normalin 18 kat üstü..

Doktorum diyor; bu ömür boyu seninle, yaşamayı öğenmelisin, güneş yok, stres yok, sıcak yok, yok da yok...

Her ay 5 tüp kan veriyorum sonra bu 3 ayda bir sonraları 6 aya çıkıyor. Daimi ilacım eklendi .

Psikiyatrım bana döndü ve LUPUS olmana şaşırmadım dedi, bu kadar stres ve HAYIR diyememenin sonucu elbette içinde organlar birbirine savaş açacak teröristleşecek.

Bağışıklık yerde!

……

Gügü sen ne yapıyorsun, gittikçe hanene kalıcı en ağır misafirler yükleniyor,  

Haydi sende bu güç var, kontrol manyaklığını bırak, mükemmelliyetçiğin nereye kadar, araştır ve kendine yatırım yapma vaktin geldi… 

Adım atma koşşşşşşşmaya başlaaaa!

.

.

Haydi!!!

.

.

(Hepsini yendim, devamı sonra)

 

Beni bu yola getiren vesilelerim, başta Panik Atak (10 yıl sonra gitti), Lupus (6 yılın sonunda dengeye geldi) ve Menapoz (32 yaşımda girip, 34 yaşımda kendimi çıkarttığım, doktorumun hala inanamadığı ama artık söz konusu olmadan 50 yaşıma kadar devam edeceğini bildiğim)

Hepinize teşekkürü bir borç bilirim, beni bugün ki ben yaparak, şifaya giden yolda vesile olabilmeme ve yolumu, ışığımı, ruhsal rehberimi, farkındalığımı buldurduğunuz için, teşekkürler.