Nasılım...

Çünkü şiirle başlıyordu

Bütün çıkmazlara uzanan yol

Duruyordu önümde Türkçe gibi

Anlaşılır bir dilden…

Büyülüydü parmaklarım

Ateş değdiğinde yanıyordu

Yaylım yaylım

Sırt sırta vermiş dağlar

Ayın ilk halini batırıyordum

Hançer diye geceye

Yıldız akıyordu

Sımsıcak…

Artık

Yaşlandı bayramlarım

Senede iki defa

‘’bayram gelmiş neyime’’

Ben mendili halaylarda severdim

Harmanlarda

Taze gelinin avcunda kına örtüsü

Ben mendili

Düştüğümde sıyrık sıyrık

Bağladığında severdim annem

Dizime

‘’kan damlar yüreğime’’…

Artık yaşlandı

Bayramlar gibi

Mendillerde…

Ölü bir ozanın yaşayan temmuz akşamlarından

Yıldızlı

Ve ishak kuşlu

Ve anason kokulu

Yüzümün üstünde

Dişimle kanırttığım gülüş izi.

Karabasan gibi giriyor rüyalarıma…

Kalk iki gözüm

İstenmeyen konukluğum

Şuncağız yankısıyla

Dağ devirmiş

Çığ indirmiş

Yaş akıtmış ardından

Sığınmış kaleminin kanatlarına.

Nasılım…

Annem canlı horoz alırdı ben küçükken pazardan

Ben küçükken pazarlar çok büyüktü

Çok uzaktı

Faytonlar tıkırdardı

Yeni asfalt yollardan…

Her yanım kırık dökük

Her yanımda çam yaprağı…

Benim büyülü parmaklarım var

Bulvarlar fener alayı…