Naylon torbalardaki su ve...

Arabayla Antalya'dan Adana'ya dönüyoruz. Yol uzun ve haddinden fazla dolambaçlı. Toroslar'ı döne döne, ine çıka geçmeye çalışıyoruz… "Yahu iyi yorulduk, bir yerlerde durup nefeslenelim biraz" diyor, Anamur’a 25-30 km. kala Uçarı denen mevkide bir kır kahvesinde mola veriyoruz.

Temiz, derli toplu, şirin bir yer.

Oturuyoruz masalardan birine… Gözümüz çardaktan sarkan içi su doldurulmuş naylon torbalara ilişiyor… Merak ediyoruz bunların ne olduğunu… Herkes bir fikir yürütüyor, yorum yapıyor… En sonunda garsonu çağırıp soruyoruz: "Bu suları neden astınız buralara?"

Garson son derece efendi, genç bir çocuk. Adı, İskender… İskender tane tane anlatmaya başlıyor:

"Efendim… Şimdi siz yorucu bir yoldan geliyorsunuz. Kafanız, tatil dönüşü iş, ev, yol gibi düşünceler ile meşguldü. Ama bu suları görünce bir anda kafanızdaki bu düşünceler kayboldu. Çünkü aynı anda iki düşünce beyinde yer alamaz. Biri ötekini mutlaka kovar. Şimdi bu naylon torbalara doldurulmuş değersiz su galip geldi ve kafanızdaki yorucu düşünceleri kovdu."

İskender’in bu açıklamaları ve kır kahvesinin bu ilginç buluşu bizi şaşırtıyor; çayımızı içip "dinlenmiş beynimizle" yolumuza devam ediyoruz.