Ne dersiniz?

Yine geçip gidiyor, üç yüz altmış beş gün ki her halim,

Müptelası olmuş, afakanlara gebe, şu ahvalim.

Binlerce ah iştir, yine de ders almaz, varsa aklıselim,

Boş ver, kim ne dersin, gören, duyan, vekil var Allah Kerim.

***

Bir aradayken, yüz yüze iki kelime konuşamayan insanlar, nasıl oluyor da telefonda dakikalarca, belki saatlerce konuşuyorlar!

Anlayamadım gitti.

***

Sen söylenenlerden anlayacağın şekilde anlayacağından, ekstra zaman ve güç sarf ederek, sana bir şeyler anlatmanın bir anlamı var mı bilemiyorum?

***

Ne uzlete ne de ülfete ihtiyacım var

Yanımda olursan eğer, o her şeye yeter.

***

Geçti eski yıl,

Geldi yeni yıl.

Mutlu musun?

Mutlu muyuz?

Mutlu musunuz?

Mutlular mı?

Ne dersiniz?

***

İnsanlar konuşa konuşa anlaşıyorlar deniliyor, ama sanki insanlar konuşa konuşa daha çok olumsuzluklara, sıkıntılara, tahribatlara sebep oluyorlar gibi!

Dünya gündemine, savaşlara, işkencelere ve insanî değerlerin kaybolmasına bakınca, ister istemez insanın aklını geliyor yani!

***

Öğrendik ki, öğreniyoruz ki, gerçek anlamda bilgili, becerikli, yetenekli olan insanlar; çalışma hayatlarında, çok fazla alçak gönüllü oluyorlar ve çekingen oluyorlar, çekingen davranıyorlar, öne çıkmaya pek de meraklı olmuyorlar, daha yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmuyorlar, fazla merak da etmiyorlar.

Olağan seyri içerisinde kıymetlerinin bilinmesini ve göreve getirilmelerini bekliyorlar.

Tabi ki bu arada beklerlerken, kırılıyorlar, üzülüyorlar, görmezden geliniyorlar, farklı şekillerde anılıyorlar…

Bu da daha da geriye çekilmelerine sebep oluyor.

Belki diyeceksiniz, “böyle insanlar var mı ki!” Sanırım vardır, yeter ki biraz daha dikkatli gözlemleyebilelim.

Kerim BAYDAK

kbaydak61-artan@hotmail.com