Ne Deyim!

Benim her günüme, zehir katarak,
Canımı bedenden, söktün ne deyim.
Hevesle aldığım, her bir nefesi,
Boğazıma tıktın, sana ne deyim!

Sanki haciz koysun, kalan artıma,
Baştan ayağa kadar, oldum fırtına.
Yükleyip dertlerini, benim, sırtıma,
Karşılardan baktın, sana ne deyim!

Ruhumu bu tenden, ayırdın gittin,
Aşkımı hasretle, yoğurdun gittin.
Ben hariç herkesi, kayırdın gittin,
Ateşlerde yaktın, sana ne deyim!

Umudumu kestim, beri dünyada,
Güldürmedin beni, varı dünyada,
Bir kez saram derken, yâri dünyada,
Vuslatımda yoktun, sana ne deyim!

Üstümde dolanıp, ötüşür kuşlar,
Önümde set oldu, attığın taşlar,
Sel oldu gözümde, akan o yaşlar,
Köprüleri yıktın, sana ne deyim!

Gönlümden gönlüne, kuruldu sırat,
Her sözünde sitem, asılmış surat,
Yâr; senden gelse de, ömrüme berat,
Son kurşunu sıktın, sana ne deyim!