- Kategori
- Şiir
Ne kadar da sizdenim aslında
hayatı tüketirken, ölüme birikirsiniz
çocuk peydahlar bulutlardan kaldırım gülleri
böyle çoğalır insanlığınız !
bu kentin kaybolmuş sokaklarında
kimsesiz mezar taşları sessizliğim
dilsiz surların geveze yazılarıyım
derme çatma rüzgarla dağılan
bastırılmış açlıkların
taşkın kavgaların sebebiyim belki
cumbaları göğsüme yaslı
dar sokaklara açılır bacaklarım
çingene gülüşümle
eskimeyen yüzüyüm bu kentin
kimsenin kalabalığına çekemediği
derin bir yalnızlık gözlerim
Arzu Altınçiçek
www.radyomedcezir.com & www.edebik.com & www.kircicekleri.com & www.birgecevakti.net