Ne o? Irmak kıyısındaki adam, Exbahar’ı mı okuyor?

Bazı yazılar ilk okunduğunda anlaşılmaz duygular uyandırır. Ancak ikinci okumadan sonra duygularınız ayrışmaya başlar. Kimisi mutlandırır, kimisi hüzünlendirir, bazısı düşündürürken, bazısı kuşkulandırır. Tüm duyguları tek olarak da yaşayabilirsiniz, bir arada da. Bunları <ı>yazı işte diyerek geçemezsiniz, anladığınız andan itibaren onlar sizindir artık.

Paylaştıkça çoğalırlar, sakladıkça yok olurlar. Birçok yönünü paylaşmayabilirsiniz ama sıcaklığının sarmasıyla birlikte, oluşturulan alanda o anda pek de önemli olmadığını düşündüğünüz duyguların yüreğinizi kavradığını hissedersiniz.

Mesela, Yekruseha’nın<ı> Ne o? isimli şiiriyle mutlaka buluşmalısınız. Ahkâm kesilen kelimelerle değil ama hayatı kucaklayan cümlelerle sarıldığınızı bu şiiri okuyunca hissedeceksiniz.

Kaç hikâye dinledik... /De, güldük. Düşündük başımızı eğip, içimize döndük./Ne kadar da nağmeler mırıldandık ağlarken hatta./Ne o? Anlamadık./Kaç adam öldürdük elimiz kansız./Da, pişman olduk. Hesapsız intikam aldık./Binilmez duraklarda bekledik./Hep. Gönlü arkada bırakıp, /Yürüdük çok sonraları. (http://blog.milliyet.com.tr/Ne_o_/Blog/?BlogNo=219221)

Hakan Karaduman’ın<ı>Irmak kıyısındaki adam başlıklı şiiri de bana göre okunması gereken şiirlerden, son gördüğümde beşlemiş, ama başından da okusanız, ortasından da hep o duyguyu alıyorsunuz; mutlu/mutsuz çaresizliği, bazen yalnızlığı, kimi kez coşkuyu, ama ille de yanıyorsunuz.

Boyut Sonsuzdur./Tam dökeceksin kâğıda/Kalem elinde kalakalır./Son gözüm seğirir, /Çelik ip gerildikçe gerilir./Sırat'ın ipleri çeker:/Kopması değil, /Sonrasında derdim.(http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=216775)

Eğer mevsimsel bir geziye çıkmak istiyorsanız, Yeşilsoğan’ı tahrik etmeniz gerekir. Yazılarını baştan sona okumanız yeridir de, Exbahar’ı okumadan geçmek insanın kendisini eksik hissetmesine neden olabilir, çünkü bir tahrik sonucu doğmuştur. İlişkiler kategorisinde yazılmıştır ama zaten hayatın çelişkiler adlı bölgesinde yaşamıyor muyuz?

Dudaklarına konan bir uçuk’tur sonbahar… Yaz desen değildir artık… Öp desen değildir… En geniş otobüsler bile içlerindeki kalabalıkla ufalır… Küçücükleşirler… Tıklım bas bas tramvaylar, varoşların dolmuşlarıyla çiftleşir... Soğuyan terler, tenlerinde tuz kristalleri bırakır. (http://blog.milliyet.com.tr/Exbahar___/Blog/?BlogNo=209438)

Bunlar benim Aralık ayı seçkilerim, paylaşmak istedim. Eminim okuduktan sonra yazarlarının kulağına fısıldayacak sözleriniz olacaktır.