Ne oldi?

Karadeniz’de, bir mezar taşında şöyle bir yazı varmış;

“Hastayım dedum, inanmadunuz,

Hastayım dedum inanmadunuz,

Hastayım dedum inanmadunuz,

E, şimdi ne oldi”

Bu özür meselesinin başımızı, gereksiz yere, bir hayli ağrıtacağı ta başından belliydi.

Sonuçsuz bir çaba olacağı için, atılan taşın kurbağayı ürkütmesine değmeyecekti.

Çünkü bu konu, yıllardır Kanada’da yaşayan bir arkadaşımın, “Ben ermeni olaylarının kabul edilmesinde bir zarar görmüyorum. Kabul edilsin, kitap kapatılsın. Ermeniler ondan ileri gidemez, gidecek bir yerde yok” demesi kadar basit değil.

Bunun arkası gelir. Önce devlet olarak özür istenir. Sonra tazminat ve ardından da toprak istekleri gelmeye başlar.

Oysa şimdi ortalık toz duman. Birbirine hakaretler, tehditler aldı başını gidiyor.

Bildiriye imza atıp kampanyayı savunanlardan yazar Ece Temelkuran’a, ““Büyük laflar konuşma! Bu, sana bir Trabzon tavsiyesi. Anladın di mi?” diyen tehditler gelmiş. (Bu tür tehditlerde genellikle Trabzon’un ismi geçer. Neden acaba?)

Sosyal Demokrat olduğunu söyleyen bir partinin milletvekili, kalktı Cumhurbaşkanının aile kökenlerinin Ermenilere dayandığını ima etti. (Sanki bir insanın kökenlerinin Ermenilere dayanması suçmuş gibi!)

PKK’nın Aktütün karakoluna yaptığı baskından sonra araları limonileşen aydınlarımız! ile Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın ilişkileri bir kez daha gerildi. (Ki beni en çok bu durum üzüyor!)

Dünyayı kasıp kavuran ekonomik krizin ülkemize vurduğu darbe yetmezmiş gibi, şimdi bir de, ‘bazı Türk aydınlarının’ başlattığı bu toplumsal kriz ile uğraşıyoruz.

“Aydınların işi kriz üretmektir” diyen ünlü yazar Umberto Eco’nun ne kadar haklı olduğu bir kez daha tescillenmiş oldu.

Sahiden, aydın! olduğunu söyleyen bu kişiler, toplumsal kriz üretmekten başka bir şey bilmezler mi?