Ne oldu o milli ruha?

Yıl 1957. 12 yaşındayım. Aylardan Mayıs. Günlerden 19 Mayıs,

Ailece çok heyecanlıyız. Saat 9.00'  da İstanbul Mithatpaşa stadyumunda yapılacak 19 Mayıs gösterilerine gitmek için hazırlanıyoruz. Çok neşeli ve sevinçliyiz. Bizim için bu gösteriler çok önemli.

Bu gösterilerin hiçbir anını kaçırmamak için erkenden stadda yerimizi alıyoruz. Bizden önce gelenler de var. Kimse üşenmemiş.  Stad ağzına kadar dolu.  Hava son derece güzel.

Önce düz liseler, sonra bir çok meslek liseleri, polis okulları ve en sonra askeri okullar. Özellikle Kuleli ve Deniz Harp okulu gösterileri eşsiz güzellikte. Hayranlıkla ve heyecanla  bu gösterileri izliyoruz, alkışlıyoruz ve sebebinin ne olduğınu bilmediğimiz bir gurur duyuyoruz.  Gerçekten bu gururun ve sevginin sebebi ne ? O yaşlarda bunun ne olduğınu bilemiyorum. Zekam yetmiyor herhalde !? Ama şimdi bu gururun kaynağının " milli ruh " olduğunu çok iyi anlıyorum.

İnanın 1957 yılının o 19 Mayıs'ını hiç unutamıyorum. Hayatımın en süslü anlarından biri.

Bugün bakıyorsunuz eski milletvekili ve bakanlarımızdan biri  " 19 Mayıs , Milletin başına bela olmuştur  " diyor.

Bunu nasıl söylüyor anlayamıyorum .

Bela gibi gördüğü 19 Mayıslar benim için büyük bir sevinç kaynağı olmuştur. Davetiye bulduğumuz  zaman bu gösterileri hiçbir zaman kaçırmadık. Bu gösterierin 12 yaşında bir çocuğun ruhunda nasıl derin izler bıraktağını, vatan ve millet sevgisini nasıl ateşlediğini ben çok iyi bilirim. Çünkü bizzat yaşadım. İkinci elden konuşmuyorum.

Yalnız 19 Mayıs değil, 23 Nisan ve 29 Ekim de aynı heyecanı ruhlarımızda  yaratmıştır.

Bugün şuna inanıyorum. Milli ruh, milli duygu gökten zembille inmiyor. Bu ruhu oluşturan temel etkenler, tarihimizdeki  başarılar,milli  liderler ve bayramlardır.